இந்திய தூதுவர் கோபால் பாக்லேயை சம்பந்தன் சந்தித்து பேசி யிருக்கின்றார். வழமைபோலவே அங்கு சம்பந்தன் ஆணித்தரமாக பேசினார் என்றவாறான செய்திகள், கசியவிடப்பட்டிருக்கின்றன. உண் மையில் சம்பந்தன் இந்திய தூதரகத்திற்கு செல்வதில் விசித்திரங்கள் எதுவுமில்லை. இது சாதாரணமான ஒன்று. இவ்வாறான சந்திப்புக்கள் சம்பந்தனின் வேண்டுகோளுக்கு அமைவாகவே இடம்பெறுவதுண்டு. இந்திய தூதரகம் எப்போதாவதுதான் சம்பந்தனையும் கூட்டமைப்பையும் அழைப்பதுண்டு. ஆனால், சந்திப்புக்கள் முடிந்ததும் வழமைபோல் இந்தியா தங்களை அழைத்து பேசியது போன்றே கதைகள் சொல் லப்படுவதுண்டு.
இந்த மாதம் இறுதியில் இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் கலாநிதி ஜெய்சங்கர் கொழும்பு வரவுள்ளார் என்ற செய்திகள் வெளியாகியிருக் கின்றன. இதேபோன்று, இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடி இலங்கை வரவுள்ளதான செய்திகளும் வெளிவந்திருக்கின்றன. இந்த நிலை யில்தான் சம்பந்தன், தனது முன்னைய தவறுகளை சரிசெய்யும் நோக்கில் இந்திய தூதுவரை சந்திருக்கின்றார். ஏனெனில், இந்திய பிரத மரை சந்திப்பதற்கான வாய்ப்பு கூட்டமைப்புக்கு வழங்கப்பட்ட போதும், அதனை சம்பந்தன் தட்டிக் கழித்திருந்தார். இதனை கூட்டமைப்பின் பங்காளிக் கட்சிகள் கடுமையாக ஆட்சேபித்திருந்தன. தூதரகத்திடமும் முறையிட்டிருந்தன. இதன் பின்னர் தனது தவறை சமாளிக்கும் வகையில், பஸில் ராஜபக்ஷ புதுடில்லியில் நிற்கும்போது இந்த அழைப்பு வந்த காரணத்தால்தான், நான் இதனை பிற்போட்டேன் – ஏனெனில், இந்தியாவுக்கு சங்கடங்களை ஏற்படுத்த நான் விரும்பவில்லை – என்ற வாறு தூதுவருக்கு கதை சொல்ல முற்பட்டிருக்கின்றார். ஆனால், இதன் போது – இந்தியாவுக்கு யாரை எவ்வாறு கையாள வேண்டுமென்று தெரியுமென்று கூறி, சம்பந்தனின் வாயை தூதுவர் அடைத்திருந்தார். இதன்போது ஏனைய கட்சிகளின் தலைவர்களும் இருந்தனர்.
தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்வு தொடர்பான இந்தியாவின் நிலைப்பாடு மிகவும் தெளிவானது. இதனை அவர்கள் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பங்களிலும் சுட்டிக் காட்டி வந்திருக்கின்றனர். அந்த நிலைப்பாட்டை இந்தியா மாற்றிக் கொள்ளப்போவதில்லை. இந்த விடயங்கள் சம்பந்தனுக்கு தெரியாத விடயங்களுமல்ல. ஆனாலும் உண்மை நிலையை மக்களுக்கு சொல்லி, விடயங்களை முன்னெடுக்கும் அரசியல் தற்துணிவுடன் சம்பந்தன் இல்லை.
அதேவேளை – மிகவும் உடல் ரீதியில் தளர்ந்திருக்கும் சம்பந்தனை முன்னிலைப்படுத்தக்கூடிய நிலையிலும் இந்தியா இருப்பதாகத் தெரிய வில்லை. பல இலட்சக் கணக்கான மக்களை திரட்டக்கூடிய ஒரு மக்கள் சக்திமிக்க தலைவராக இருந்தால், சம்பந்தன் ஆணித்தரமாகப் பேச
முடியும். அதேவேளை, இந்தியாவை தவிர்த்து, பிறிதோர் இந்திய எதிர்ப்பு
சக்தியுடன் கைகோக்கக் கூடிய மக்கள் செல்வாக்குமிக்க தலைவராக
இருந்தாலும்கூட, இந்தியா சற்று யோசிக்க இடமுண்டு. ஆனால், சம்பந் தனோ தூதரகங்களை நம்பியிருக்கும் ஒரு பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மட்டும்தான். எனவே சம்பந்தனால் ஒருபோதும் இராஜதந்திர தரப் புக்களிடம் குரலை உயர்த்த முடியாது. இந்திய இராஜதந்திரிகளுக்கும், கூட்டமைப்புக்கும் இடையிலான சந்திப்பொன்றில், சம்பந்தன் மேசையில் தட்டிப் பேசிய போது, அங்கிருந்த முக்கியமான ஒருவர், இப்படி கூறி யிருக்கின்றார். “மிஸ்டர் சம்பந்தன் இது உங்களுடைய கட்சிக் கூட்ட மல்ல”,- சம்பந்தன் கடந்த பன்னிரெண்டு வருடங்களாக மேசையில் தட்டிப் பேசி எதுவும் நடக்கவில்லை. இனியும் எதுவும் சம்பந்தனால் முடியாது.
இந்த நிலையில்தான், அரசியலமைப்பில் இருக்கின்ற 13ஆவது திருத் தச்சட்டத்தை கூட பாதுகாக்க முடியுமா என்னும் கேள்வி எழுந்தி ருக்கின்றது. இவ்வாறானதொரு சூழலில்தான் ஆறு கட்சிகள் இணைந்து இந்திய பிரதமரின் தலையீட்டை கோரியிருந்தன. ஒருவேளை இந்தியா, (தமிழர்களை நடுவீதியில் இந்தியா விட்டுவிடாது என்னும் நம்பிக்கைக்கு அப்பால்) 13 விடயத்தில் அமைதியாக இருந்துவிட்டால் ஆட்சியாளர்கள் தாங்கள் நினைப்பதை சாதாரணமாக செய்து முடித்துவிடமுடியும். ஒரு பௌத்த சாசன அரசியல் யாப்பை கொண்டு வந்தால் சம்பந்தனால் என்ன செய்ய முடியும் – அப்போதும் தூதரங்களின் கதவுகளை தட்டுவதை தவிர?