அமெரிக்க தேசிய புலனாய்வு பணியகம் ஒவ்வோர் ஆண்டும்
வெளியிடும் உலகளாவிய அச்சுறுத்தல் தொடர்பான அறிக்கை (Annual Threat Assessment of the U.S Intelligent Community) வெளியாகி யிருக்கின்றது. இந்த அறிக்கையின்படி – சீனாவே முதல் அச்சுறுத்தலாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றது. ரஷ்யா இரண்டாம் நிலையிலும், ஈரான் மூன் றாம் நிலையிலும் மதிப்பட்டிருக்கின்றது. வடகொரியா நான்காவது நிலை யில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றது. இதற்கு அடுத்த நிலையில் உலக சுகாதார நிலைமைகள் சுட்டிக்காட்டப்பட்டிருக்கின்றது.
29 பக்கங்களை கொண்டிருக்கும் இந்த புலனாய்வு அறிக்கையில்,
28ஆவது பக்கத்தில், தெற்காசிய நிலைமைக்ள தொடர்பில் சுட்டிக்காட்டப்
படுகின்றது. தெற்காசியாவை பொறுத்தவரையில், முதலாவது அச்சுறுத்த
லாக ஆப்கானிஸ்தான் நிலைமைகள் குறிப்பிட்டிப்பட்டிருக்கின்றன.
இதற்கு அடுத்த நிலையில் இந்தியா – பாகிஸ்தான் முறுகல் நிலைமை
சுட்டிக்காட்டப்படுகின்றது. அடுத்ததாக, இந்தியாவிற்கும் – சீனாவிற்கும்
எல்லைப்புறங்களில் காணப்படும் பதற்றங்கள் சுட்டிக்காட்டப்பட்டிருக்
கின்றன. இலங்கை தொடர்பிலோ ஏனைய தெற்காசிய நாடுகள் தொடர்
பிலோ எந்தவொரு தகவலும் குறிப்பிட்ட அறிக்கையில் இல்லை. அடிப்
படையில் தெற்காசியா தொடர்பான அமெரிக்க அவதானம் இந்தியாவை
மையப்படுத்தியிருப்பது தெளிவாகின்றது. இந்தியாவை அடிப்படையாகக்
கொண்டு ஏற்படும் முரண்பாடுகள் பதற்றங்களின் அடிப்படையிலேயே,
அமெரிக்காவின் தெற்காசியா தொடர்பான முடிவுகள் அமைந்திருக்கின்றன
என்பதையும் குறித்த அறிக்கை தெளிவாக பதிவு செய்கின்றது.
சர்வதேச அரசியலில் இலங்கை ஒரு விடயமே அல்ல என்பதை
இதிலிருந்து நாம் புரிந்துகொள்ள முயற்சிக்க வேண்டும். உலகமே
இலங்கையை அவதானித்துக் கொண்டிருப்பதான ஒரு தோற்றம் நமது
சூழலில் வலிந்து திணிக்கப்படுகின்றது. தேர்தல் காலங்களில் உலக
அதிகாரமான அமெரிக்காவும் பிராந்திய சக்தியான இந்தியாவும் ஈழத்
தமிழர்களை அண்ணார்ந்து நோக்கிக் கொண்டிருப்பதான ஒரு கதை
சொல்லப்படுவதுண்டு. கடந்த பொதுத் தேர்தலின்போது, பிராந்திய
சக்தியான இந்தியா தங்களுக்கு பின்னால் இருப்பதாக கூட்டமைப்பின்
தலைவர் சம்பந்தன், தெரிவித்திருந்தார். ஒரு பிராந்திய சக்தி கூட்டமைப்
புக்கு பின்னால் இருந்திருந்தால் – ஏன் கூட்டமைப்பால் எதனையும்
சாதிக்க முடியவில்லை? மக்கள் இப்படி கேள்வி கேட்கமாட்டார்கள்
என்னும் துணிவில்தான் தேர்தல் காலத்தில் இவ்வாறான பிரசாரங்களை
அரசியல்வாதிகள் துணிந்து கூறுகின்றனர்.
ஓர் உலகளாவிய அணுகுமுறை என்னும் அடிப்படையில், இலங்கை
யின் மனித உரிமைகள் மற்றும் ஜனநாயகம் தொடர்பில் அமெரிக்கா
அதன் கரிசனையை வெளிப்படுத்தி வருகின்றது. அந்த அடிப்படையில்
தான், ஐ. நா. மனித உரிமைகள் பேரவையின் ஊடாக இலங்கையின்மீது
கொடுக்கப்படும் அழுத்தங்களில் அமெரிக்கா அக்கறை செலுத்திவருகின்
றது. இதுதவிர, இலங்கையை ஒரு பிரதான விடயமாக அமெரிக்கா
கருதவில்லை. அதற்கான உலகளாவிய அவசியங்களும் இல்லை.
தெற்காசியாவில் ஏனைய சிறிய நாடுகளை நோக்குவது போன்றுதான்,
இலங்கைகையும் நோக்குகின்றது.
இந்தப் பின்புலத்தில் நோக்கினால் அமெரிக்காவின் தெற்காசியா
தொடர்பான கொள்கைத் தீர்மானங்கள், இந்தியாவின் கரிசனைகள்,
ஆர்வங்களின் அடிப்படையில்தான் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஏனெனில்,
இந்தியாவை அடிப்படையாகக் கொண்டுதான் அமெரிக்கா தெற்காசியா
வின் ஏனைய நாடுகளின் விடயங்களை உற்று நோக்குகின்றது. பொது
வாக ஒரு பிராந்தியத்தில் பெரியதொரு நாடு இருக்கின்றபோது, அந்த
பெரிய நாட்டை தவிர்த்து, புறம்தள்ளி உலக நாடுகள் செயல்பட முடியாது.
இந்த பின்புலத்தில்தான், இலங்கையின் மீதான அமெரிக்க ஈடுபாட்டை
நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்த விடயங்களை புரிந்து கொண்டு
தான், கொழும்பும் தற்போது, இந்தியாவுடனான உறவுகளை பலப்படுத்
திக் கொள்வதில் கூடுதல் கரிசனையுடன் செயல்பட்டுவருகின்றது.