Category: கட்டுரைகள்

பெருமளவு தாமதத்துக்கு பிறகு, இறுதியில் தேர்தல் ஆணைக்குழு உள்ளூராட்சி தேர்தல்கள் மார்ச் 9 நடத்தப்படும் என்று தீர்மானித்திருக்கிறது. இந்த உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கான தேர்தல்கள் சட்டத்தினால் அனுமதிக்கப்பட்டதன் பிரகாரம், ஏற்கெனவே ஒரு வருடத்தினால் ஒத்திவைக்கப்பட்டிருந்தன. ஒரு வருடத்துக்கும் அப்பால் தேர்தல்களை ஒத்திவைத்தால், அது சட்டவிரோதமான ஆட்சிமுறை சிக்கலுக்குள் நாட்டை தள்ளிவிடும் என்பதுடன் அதன் விளைவாக சட்டத்தின் ஆட்சி சீர்குலைந்து ஜனநாயகத்துக்கு அச்சுறுத்தலை தோற்றுவிக்கும்.

நாடு இப்போது தேர்தல் திசை நோக்கி நகர்த்தப்படுகிறது. இது ஒன்றும் அரசாங்கத்தின் விருப்பம் அல்ல. தங்களது வெற்றிவாய்ப்புகள் குறித்து நம்பிக்கையுடன் இருக்கும் எதிர்க்கட்சிகளினதும் அவற்றின் வேட்பாளர்களினதும் தேர்தல்கள் நடைபெறுவதை உறுதிப்படுத்துவதில் அக்கறைகொண்ட சிவில் சமூக தேர்தல் கண்காணிப்பு குழுக்களினதும் விருப்பமாகும்.

மக்களினால் தெரிவுசெய்யப்படும் பதவிகளை கைப்பற்றுவதற்கு அரசியல்வாதிகள் வாய்ப்புக்களை பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஜனநாயகத்துக்காக பாடுபடுகின்ற சிவில் சமூக அமைப்புக்களை பொறுத்தவரையில், அவை முன்னென்றும் இல்லாத வகையிலான பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நெருக்கடிக்கு மத்தியிலும், ஜனநாயக பொறிமுறைகள் தொடர்ந்து செயற்படுவதை உறுதிசெய்வதில் நாட்டம் கொண்டிருக்கின்றன.

உள்ளூராட்சி தேர்தல்களை மார்ச் 9 நடத்துவதற்கு தேர்தல் ஆணைக்குழு தீர்மானித்திருக்கின்ற போதிலும், உண்மையில் அந்த நேரத்தில் அவை நடைபெறுமா என்ற சந்தேகம் தொடர்கிறது. தேர்தல்களை நடத்துவதற்கு திறைசேரியில் பணமில்லை என்று அரசாங்க பேச்சாளர்கள் கூறுகிறார்கள். இதை அரசாங்கம் உயர் நீதிமன்றத்திலும் கூறியிருக்கிறது.

பொருளாதாரம் மீட்சி பெறும் வரை நாட்டுக்கு அரசியல் உறுதிப்பாடு தேவைப்படுகிறது என்று ஜனாதிபதி உட்பட அரசாங்கத்தின் வேறு பேச்சாளர்கள் வாதிட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். இன்னொரு புதுமையான வாதமும் முன்வைக்கப்படுகிறது. அதாவது தேர்தல் திகதி குறித்த தீர்மானத்தை தேர்தல் ஆணைக்குழு எடுத்தபோது அதன் ஐந்து உறுப்பினர்களில் இருவர் மாத்திரமே பிரசன்னமாகியிருந்ததால், அந்த தீர்மானம் கேள்விக்குரியதாகும். ஏனைய மூன்று உறுப்பினர்களும் மெய்நிகர் காட்சி வழியாக கூட்டத்தில் பங்கேற்றதாக ஆணைக்குழு பதிலளிக்க வேண்டியேற்பட்டது.

உள்ளூராட்சி தேர்தல்களை ஒத்திவைப்பதற்கு மேற்கொள்ளப்படும் பல்வேறு முயற்சிகள் வெற்றி பெறலாம் அல்லது வெற்றி பெறாமல் போகலாம். ஆனால், அது எவ்வாறு அமைந்தாலும், விளைவுகளை சந்திக்கவேண்டியிருக்கும். தேர்தல் ஆணைக்குழுவினால் திகதி நிர்ணயிக்கப்பட்ட பின்னர் கூட ஏதாவது வழியில் தேர்தல்கள் ஒத்திவைக்கப்படுமாக இருந்தால், அதை எதிரணி கட்சிகள் கடுமையாக எதிர்க்கும். அவை நிவாரணம் பெற நீதிமன்றங்களை நாடும். சிவில் சமூக தேர்தல் கண்காணிப்பு அமைப்புக்களும் இதில் இணைந்துகொள்ளும்.

அரசாங்கத்தின் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நிர்ப்பந்தங்களை கவனத்தில் எடுப்பதா அல்லது நேரடியாக சட்டத்தின் பிரயோகத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதா என்பதே நீதிமன்றம் எதிர்நோக்கக்கூடிய கேள்வியாக இருக்கும்.

அண்மைய வழக்குகளில் குறிப்பாக, ஈஸ்டர் ஞாயிறு குண்டுத்தாக்குதல்கள் தொடர்பான வழக்கில் உயர் நீதிமன்றம் பெரிதும் விரும்பப்படுகின்ற ‘முறைமை மாற்றத்தை’ சட்ட முறைப்படியான வழிமுறைகளின் மூலம் கொண்டுவருவதற்கு நாட்டத்தை காட்டியிருக்கிறது.

போராட்ட இயக்கம்

தேர்தல்கள் நடத்தப்பட வேண்டும் என்று கோரி வீதிப்போராட்டங்களில் இறங்கவேண்டும் என்று பெருமளவு நெருக்குதல்கள் அரசியல் கட்சிகள் மீது பிரயோகிக்கப்படுகின்றன. அவ்வாறு செய்வதற்கு எதிரணிக் கட்சிகள் துணிச்சல் கொள்ளலாம். ஏனென்றால், மக்கள் ஆதரவு இல்லாத காரணத்தால் தேர்தல் தோல்விக்கு அரசாங்கம் அஞ்சுகிறது என்று அவை ஒரு மதிப்பீட்டை செய்யக்கூடும். முறைகேடாக சொத்துக்களை குவித்து வைத்திருப்பவர்களுக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்க அரசாங்கம் தவறியிருக்கும் நிலையில், பொருளாதாரத்தை பாதுகாக்கவேண்டிய தேவை குறித்த அரசாங்கத்தின் கருத்தை பெருமளவுக்கு கவனத்தில் எடுக்கக்கூடிய நிலையில் மக்கள் இல்லை.

நேர்மைக்கேடான முறையில் வர்த்தகக் குழுக்கள் வெளிநாடுகளில் பதுக்கிவைத்திருக்கின்ற பணம் 53 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்கள் என்று மதிப்பிடப்பட்டிருப்பதாக செய்திகள் வெளியாகியிருக்கின்றன. இந்த தொகை இலங்கையின் கடன்களை தீர்க்கப் போதுமானவை.

கடுமையான வரிகளினாலும் பணவீக்கத்தினாலும் படுமோசமாக பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் மக்கள் இதனால் பெரும் ஆத்திரமடைந்திருக்கிறார்கள். அந்த பணத்தை நாட்டுக்குள் கொண்டுவருவதற்கு இந்த கம்பனிகளுக்கும் தனிநபர்களுக்கும் எதிராக அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்கும் என்பதற்கான அறிகுறிகள் இல்லை.

மக்களின் ஆதரவு மோசமாக குறைந்துபோயிருக்கும் பின்னணியில் போராட்ட இயக்கத்துக்கு எதிராக கடுமையான  நடவடிக்கைகளை எடுப்பதில் அரசாங்கத்தின்  ஆற்றல் மட்டுப்படுத்தப்பட்டதாகவே இருக்கும்.

மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்கு இல்லாத – ஜனநாயக தேர்தல்களுக்கு முகங்கொடுப்பதற்கு தயங்குகின்ற ஒரு அரசாங்கத்தின் சார்பில் நடவடிக்கைகளில் இறங்குவதனால் ஏற்படக்கூடிய எதிர்விளைவுகள் குறித்து பாதுகாப்புப் படைகளும் அக்கறை கொள்ளக்கூடும். மக்களின் ஒரு பகுதியான ஆயுதப்படைகள் அவர்களுக்காக அவர்களுடன் நிற்கவேண்டும் என்று உணரக்கூடும்.

சர்வதேச மனித உரிமை மீறல்களுக்காக இலங்கையின் இரு முன்னாள் ஜனாதிபதிகளுக்கு எதிராக கனடா அரசாங்கம் விதித்த தடைகள் பாதுகாப்பு படைகளுக்கு ஓர் எச்சரிக்கையாகும். அவர்கள் இருவருக்கும் நேர்ந்த கதி தங்களுக்கும் நேரலாம் என்று படையினர் உணரக்கூடும்.

முன்னாள் ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ஷவின் கீழ் போராட்ட இயக்கத்தை எதிர்கொள்வதில் பாதுகாப்புப் படைகள் மிகுந்த கட்டுப்பாடான முறையில் நடந்துகொண்டதை இச்சந்தர்ப்பத்தில் நினைவுபடுத்த வேண்டியிருக்கிறது. தனது ஆணையை இழந்துவிட்டதாக தோன்றிய ஒரு ஜனாதிபதிக்கு ஆதரவாக மக்களின் விருப்பத்துக்கு எதிராக செயற்பட பாதுகாப்பு படைகள் விரும்பவில்லை.

மறுபுறத்தில், அரசாங்கம் தேர்தலை நடத்த விடுவதற்கு தீர்மானித்தால், அதன் அச்சங்களையும் நடைமுறையில் காண நேரிடலாம். பொருளாதாரத்தை இயக்க நிலைக்கு கொண்டுவருவதில் அரசாங்கத்துக்கு இருக்கும் இயலாமை அதன் தேர்தல் வாய்ப்புக்களுக்கு பாதகமாக அமையும்.

பொருளாதார உறுதிப்பாடு போன்ற ஒரு தோற்றப்பாட்டுக்கு மத்தியில் எரிபொருள் நிலையங்களுக்கு வெளியே நீண்ட வரிசைகள் இல்லாமலும், நீண்ட நேர மின்வெட்டு இல்லாமலும் இருக்கின்ற அதேவேளை பொருளாதாரம் அதிக பெரும்பான்மையான மக்களுக்கு சிறிய வருமானத்தையே கொடுக்கிறது. அவர்கள் தங்களது அன்றாட வாழ்க்கையை நடத்துவதற்கு பெரும் கஷ்டப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். கடந்த வருடம் 8 சதவீதத்தினால் சுருங்கிய அதேவேளை இவ்வருடம் 4 சதவீதத்தினால் சுருங்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

நீண்ட நாட்களாக எதிர்பார்க்கப்படும் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் கடனுதவி இன்னமும் கிட்டாத நிலையில் பொருளாதார வளர்ச்சி நோக்கங்களுக்கான சர்வதேச கடனுதவிகளை அரசாங்கத்தினால் பெறமுடியாமல் இருக்கிறது.

உறுதிமொழி

உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் அரசாங்கத்துக்கு குறிப்பிடத்தக்க ஒரு தோல்வி அல்லது முற்றுமுழுதாக துடைத்தெறியப்படும் நிலை கூட ஏற்பட்டால், அதன் நியாயப்பாடு மேலும் குறைந்துவிடும்.

தேர்தல் பின்னடைவுக்குப் பிறகு தீர்மானங்களை எடுப்பதிலும் அவற்றை நடைமுறைப்படுத்துவதிலும் அரசாங்கத்தின் ஆற்றலில் எதிர்மறையான தாக்கம் ஏற்படும். 2020 ஒகஸ்ட் பொதுத்தேர்தலில் பெற்ற ஆணையை வைத்துக்கொண்டு தற்போது அரசாங்கம் பதவியில் இருப்பதற்கு நியாயப்பாடு இருப்பதாக உரிமம் கோரக்கூடியதாக இருக்கிறது. அந்த தேர்தலில் அரசாங்கத்துக்கு பாராளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மைக்கு அண்மித்தான வெற்றி கிடைத்தது. இப்போது கூட 225 ஆசனங்களில் 134 ஆசனங்களை அது கொண்டிருக்கிறது.

ஆனால், ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை பதவியில் இருந்து விலகவைப்பதில் கடந்த வருடம் போராட்ட இயக்கம் கண்ட வெற்றி முன்னைய அந்த ஆணையின் நியாயப்பாட்டை வலுவிழக்கச் செய்துவிட்டது. அவருக்கு பிறகு பதவிக்கு வந்த ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க அரசியல் மற்றும் இராணுவ பலத்தை மிகவும் சாதுரியமான முறையில் பிரயோகித்து போராட்ட இயக்கத்தை வலுவிழக்கச் செய்வதில் வெற்றி கண்டார். ஆனால், உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் அரசாங்கத்துக்கு ஏற்படக்கூடிய ஒரு தோல்வி பயனுடைய முறையில் ஆட்சியை தொடருவதில் அரசாங்கத்தின் ஆற்றலை பலவீனப்படுத்திவிடும்.

உள்ளூராட்சி தேர்தல்கள் நடத்தப்படுகின்றனவோ இல்லையோ, அடுத்தகட்ட போராட்ட இயக்கம் பிரதான அரசியல் எதிரணிக் கட்சிகளின் தலைமையிலேயே முன்னெடுக்கப்படும். அது ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஒரு தலைமைத்துவம் இல்லாமல் தன்னியல்பாக மூண்ட முதல் கட்ட போராட்டத்தை போன்று இருக்காது.

கடந்த வருடம் முன்னாள் ஜனாதிபதியும் அவரது அரசாங்கமும் பதவி விலகியபோது போராட்ட இயக்கத்தினால் சொந்த தலைமைத்துவத்தின் மூலம் அதை பதிலீடு செய்யக்கூடியதாக இருக்கவில்லை.

ஆனால், இனிமேல் போராட்ட இயக்கத்துக்கு பிரதான எதிரணி கட்சிகளே தலைமைதாங்கி வழிநடத்தும். பொதுத்தேர்தலை நடத்தவேண்டும் என்பதே அவர்களது பிரதான கோரிக்கையாக இருக்கும்.

பாராளுமன்றத்தின் பதவிக்காலத்தில்  இரண்டரை வருடங்கள் நிறைவடைந்து, அதை எந்த நேரத்திலும் கலைக்கக்கூடிய அதிகாரத்தை ஜனாதிபதி பெறும் தருணத்துடன் சமாந்தரமானதாக அந்த கோரிக்கை அமையும். இத்தகைய சூழ்நிலையில், கடந்த மூன்று மாதங்களாக உறுதியளித்துவரும் அரசியல் சீர்திருத்தங்களை ஜனாதிபதி முன்னெடுப்பதற்கான கால எல்லை சுருங்கிப்போகும்.

நாடு சுதந்திரம் பெற்ற காலத்தில் இருந்து நீடித்து வருகின்ற சிக்கலான இனநெருக்கடிக்கு அரசியல் தீர்வு காணப்போவதாக ஜனாதிபதி அளித்த உறுதிமொழி இன மற்றும் மத சிறுபான்மையினங்கள் மத்தியில் குறிப்பாக, வடக்கிலும் கிழக்கிலும் பெரும் நம்பிக்கையை தோற்றுவித்திருக்கிறது. ஜனாதிபதியும் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் பெரும்பான்மையான தமிழ் மக்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்ற தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பும் பிரச்சினைகளை அடையாளம் கண்டிருக்கிறார்கள்.

அரசியலமைப்புக்கான 13ஆவது திருத்தத்தை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்தல், பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தின் கீழ் எந்தவிதமான குற்றச்சாட்டும் சுமத்தப்படாமலும்  கூட பல வருடங்களாக தடுத்துவைக்கப்பட்டிருக்கும் கைதிகளை விடுதலை செய்தல், பயங்கரவாதத்தை ரத்து செய்தல், சொத்துக்குரியவர்களின்  உரிமைகளை கருத்தில் எடுக்காமல் இராணுவத்தினாலும்  தொல்பொருளியல் திணைக்களத்தினாலும் சுவீகரிக்கப்பட்ட காணிகளை விடுவித்தல், கடந்த கால மனித உரிமை மீறல்களை விசாரணை செய்து மனக் காயங்களை குணப்படுத்துவதற்கான வழிவகைகளை முன்வைப்பதற்கு உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவொன்றை அமைத்தல் என்பனவே அவையாகும்.

ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க நினைத்தால் நாட்டில் தேசிய ஐக்கியம், நல்லிணக்கம் மற்றும் அபிவிருத்திக்கு குறுக்கே நிற்கும் தடைகளை அகற்றி, நோபல் சமாதானப் பரிசு கமிட்டியினால் பரிசீலிக்கப்படக்கூடிய முன்னுதாரணத்தை உலகுக்கு காட்டிய ஒரு தலைவராக இலங்கையின் வரலாற்றில் தனது முத்திரையை பதிக்கமுடியும்.

டி.பி.எஸ் ஜெயராஜ் ஆல் எழுதப்பட்டு நவம்பர் மாதம் 27 ஆம் திகதி தினக்குரல் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரை

 

இலங்கை தமிழ் தேசியவாதம் அடிப்படையில் எதிர்வினை இயல்புடையது. நவீன இலங்கை தேசத்தின் இணை ஸ்தாபகர்களாக சிங்கள மக்களுக்கு இணையாக தமிழர்கள் தங்களை நினைத்துக் கொண்டனர். சர்வஜன வாக்குரிமை மற்றும் ஆட்புல பிரதிநிதித்துவம் அவர்களை முதன்மை சிறுபான்மையினராக குறைத்தது. தமிழர்கள் இன்னமும் தங்களை முழுவதுமாக தீவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றே நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எனவே அவர்கள் சமநிலையான பிரதிநிதித்துவத்தை விரும்பினர். பின்னர் பதிலளிக்கக்கூடிய ஒத்துழைப்பை அரசியல் உத்திகளாக ஏற்றுக்கொண்டனர். அவை தோல்வியடைந்தபோது சமஷ்டி கோரிக்கை வந்தது. தமிழர்களின் சுயபுலனுணர்வு இப்போது  ஒரு பிராந்திய சிறுபான்மையினராக தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டுள்ளது. இங்கும் கூட, அரசியல் தலைவர்கள் சமஷ்டி முறைக்கு மிகக் குறைவான சமரசத்திற்கு தயாராகி, பிராந்திய சபைகள், மாவட்ட சபைகள் போன்ற மாற்றுகளைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இறுதியாக பிரிவினைக்கான விரக்தியான குரல் மற்றும் விளைவாக ஆயுதப் போராட்டம் வந்தது.

ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க 2022 நவம்பர் 10 ஆம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றும் போது, தமிழ் மக்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் மற்றும் வடக்கு, கிழக்கிற்கான அபிவிருத்தித் திட்டங்கள் தொடர்பாக கலந்துரையாடுவதற்கு அனைத்து தமிழ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கும் அழைப்பு விடுத்தார். யாழ்ப்பாண மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பேச்சாளருமான எம்.ஏ.சுமந்திரன், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு ஒத்துழைக்கும் என்று நாளிதழ் ஒன்றிற்கு கூறியதன் மூலம் சாதகமாக பதிலளித்தார். நாங்கள் முழுமையாக ஒத்துழைப்போம்.தமிழ்த் தேசியப் பிரச்சினைக்கான தீர்விலேயே எமது முக்கிய கவனம் செலுத்தப்படும் என சுமந்திரன் தெரிவித்தார். நவம்பர் 19 ஆம் திகதி வவுனியாவில் ஜனாதிபதி செயலகத்தின் வடமாகாண ஒருங்கிணைப்பு உப அலுவலகம் வைபவ ரீதியாக திறந்து வைக்கும் நிகழ்வில் இடம்பெற்ற கூட்டத்தில் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க முன்னிலையில் சுமந்திரன் இந்தக் கருத்தை மீண்டும் வலியுறுத்தியிருந்தார் .

வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் உள்ள இலங்கைத் தமிழர்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் முதன்மையான அரசியல் அமைப்பு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு இலங்கைத் தமிழ் அரசு கட்சி (ஐ.ரி.ஏ.கே), தமிழ் ஈழ விடுதலை இயக்கம் (ரெலோ) மற்றும் தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம் (புளொட்) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. 2020 பாராளுமன்றத் தேர்தலில் இலங்கை தமிழரசுக்கட்சி சின்னத்தில் போட்டியிட்ட தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு 10 இடங்களை  ஒரு தேசியப் பட்டியல் எம்.பி .உட்பட  வென்றது. 10 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் யாழ்ப்பாணம் (3), வன்னி (3), மட்டக்களப்பு (2), திருகோணமலை (1) மற்றும் அம்பாறை (1) ஆகிய தேர்தல் மாவட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்கள். கட்சி வாரியாக தமிழரசு கட்சி  6, டெலோ 3 மற்றும் புளொட்  1 ஆகும். ஜனாதிபதி விக்கிரமசிங்கவுடனான சாத்தியமான கலந்துரையாடல்களில் தமிழ்த் தரப்பின் பொதுவான நிலைப்பாட்டை முன்வைக்கும் முயற்சியில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு கடந்த வாரம் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு தலைவர்,ராஜவரோதயம் சம்பந்தனின் கொழும்பு இல்லத்தில் ஒன்றுகூடி, வடக்கு கிழக்கில் சமஷ்டி முறையிலான ஏற்பாட்டிற்குள் அரசியல் தீர்வைக் கோரும் பொதுவான அணுகுமுறையை உருவாக்குவதற்கு ஒரேவிதமான எண்ணப்பாட்டை கொண்ட தமிழ் தேசியவாதக் கட்சிகளுக்கு அழைப்பு விடுத்தது.

கடந்த வாரம் திட்டமிட்டபடி கூட்டம் நடைபெறவில்லை. அதன் பின்னர் கொழும்பில் உள்ள சம்பந்தனின் இல்லத்தில் நவம்பர் 25 வெள்ளிக்கிழமைக்கு ஒத்திவைக்கப்பட்டது. தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் மூன்று அங்கங்களான தமிழரசுக்கட்சி, டெலோ , புளொட் ஆகிய கட்சிகளைத் தவிர தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணி, தமிழ் மக்கள் தேசிய கூட்டணி, ஈழ மக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி மற்றும் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி ஆகிய கட்சிகளுக்கும் அழைப்பிதழ்கள் அனுப்பப்பட்டுள்ளன. தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னணி பாராளுமன்றத்தில் இரண்டு எம்.பி.க்களும், தமிழ் மக்கள் தேசிய கூட்டணிக்கு ஒரு எம்.பி.யும் உள்ளனர். பொதுவாக தமிழ்க் கட்சிகளுக்கிடை யிலான உட்கட்சிப் போட்டி மற்றும் குறிப்பாக தமிழ்க் கட்சிகளுக்குள் உள்ள உட்கட்சி பூசல் காரணமாக, அழைக்கப்பட்ட அனைத்து தரப்பினரும் கூட்டத்தில் பங்கேற்பார்களா அல்லது ஒருமித்த கருத்து எட்டப்படுமா என்பது தற்போது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. எவ்வாறாயினும், உட்கட்சி மற்றும் உட்கட்சி வேறுபாடுகளைப் பொருட்படுத்தாமல், அனைத்து இலங்கை தமிழ் தேசியவாதக் கட்சிகளும் சமஷ்டி கோட்பாடுகள் அல்லது சமஷ்டி யோசனையின் அடிப்படையிலான அதிகாரப் பகிர்வு ஏற்பாட்டிற்கு உறுதியான ஆதரவை வழங்குகின்றன.

இந்தப் பின்னணியில்தான் இந்தக் கட்டுரை  முந்தைய ஆக்கங்களின் உதவியு டன்  தேசிய மற்றும் சர்வதேச சூழலில் சமஷ்டி அல்லது கூட்டாட்சி யோசனை யின் மீது கவனம் செலுத்துகிறது. கடந்த காலங்களில் இலங்கை அரசியல் சூழலில் சமஷ்டி என்ற வார்த்தைகள் அழுக்கான வார்த்தைகளாக மாறியது அனைவரும் அறிந்ததே. சிங்கள கடும்போக்கு கருத்து, சமஷ்டி வாதத்தை பிரிவினைவாதத்திற்கான ஒன்றாக அல்லது தனிநாட்டுக்கான படிக்கல்லாகவே பார்க்கிறது. இதனால் இலங்கை அரசியலில் கூட்டாட்சி என்பது தவறான வார்த்தை ஆனது. சமஷ்டி அல்லது கூட்டாட்சி யோசனை அதன் தகுதிகள் அல்லது கூடுதல் அம்சங்களைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் மிகவும் கொச்சையாகவும் கொடூரமாகவும் நிராகரிக்கப்பட்டது என்பது உண்மையில் ஒரு சோகமாகும்.

சமஷ்டி யோசனை என்று அழைக்கப்படுவது சில சமயம் தகுதியானதாக இருக்கலாம், இது முன்னாள் அமெரிக்க ஜனாதிபதி பில் கிளிண்டனை அவதானிக்கக்கத் தூண்டியது, ஒருவேளை சமஷ்டி யோசனை அவ்வளவு மோசமான யோசனையாக இருக்காது. இது 1999 இல் கிளின்டன் உலகில் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த மனிதராக இருந்தபோது கியூபெக்கில் உள்ள மொண்ட்ட் ரெம்ப்ளாண்ட்டில் சமஷ்டி முறை குறித்த மாநாட்டின் முடிவில் அவர் இந்தக் கருத்தை தெரிவித்திருந்தார். தற்செயலாக இலங்கையின் முன்னாள் அமைச்சரவை அமைச்சர் ஜி.எல்.பீரிஸ் ஒட்டாவாவை தளமாகக் கொண்ட கூட்டமைப்புகளின் மன்றத்தால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இந்த மாநாட்டில் உரையாற்றியிருந்தார்.

சமஷ்டி யோசனை என்றால் என்ன?

இந்த சமஷ்டி யோசனை என்றால் என்ன? இது ஒரு வகையில் கூட்டாட் சியாகும். கூட்டாட்சி அமைப்புகள், கூட்டமைப்பு மற்றும் கூட்டாட்சி போன்ற பல்வேறு தொடர்புடைய விடயங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு கருத்தாகும். சமஷ்டி என்ற வார்த்தை அரசியலில் கிட்டத்தட்ட தகாத வார்த்தை ஆக மாறிவிட்ட உலகம் இது. வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக வெவ்வேறு நாடுகளும் வெவ்வேறு நிறுவனங்களும் இந்த தகாத வார்த்தை தொடர்பாக முகம் சுளிக்கின்றன. எனவே சமஷ்டி யோசனை என்பது இந்த தகாத வார்த்தையின் மறைமுக குறிப்பாக மாறியுள்ளது. வேறு எந்தப் பெயரிலும் இது ஒரு இனிமையானதாக இருக்கும் என்றால், சமஷ்டி என்ற வார்த்தையையும் சமஷ்டி யோசனை என்று தூய்மைப்படுத்தி கலந்துரையாடலாம்.

இது குறித்து ஐ.நா.வில் கனடாவின் பிரதிநிதி பொப் ரேவை மேற்கோள் காட்டுகிறேன். அவர் முன்னாள் ஒன்டாரியோ என். டி.பி முதல்வரும் முன்னாள் எம்.பியும் லிபரல் கட்சியின் இடைக்காலத் தலைவரும் ஒட்டாவாவில் அமைந்துள்ள கூட்டமைப்பு மன்றத்தின் முன்னாள் தலைவரும் ஆவார். மன்றத்தால் வெளியிடப்பட்ட சமஷ்டி நாடுகளின் கையேடுக்கு அவர் எழுதிய முன்னுரையில், ரே இவ்வாறு கூறுகிறார்  கடந்த தசாப்தத்தில் சமஷ்டி யோசனையில் ஆழ்ந்த மறுமலர்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது. நான் சமஷ்டி யோசனை என்ற சொற்றொடரை தேர்வு செய்கிறேன். ஏனெனில் கூட்டாட்சியில் உள்ள விவாதம் மற்றும் புரிதலைக் கட்டுப்படுத்தும் ஒரு வழியைக் கொண்டுள்ளது.

ஸ்பெயினில் மத்திய அரசாங்கம் சமஷ்டி என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்த விரும்பவில்லை. ஏனெனில் இது இறைமை அதிகாரத்தில் பாதிப்பைக் குறிக்கிறது. முரண்பாடாக ஸ்பெயினில் உள்ளக கட்டலோனியர்களும் இதைப் பற்றி முகம் சுளிக்கின்றனர். ஏனெனில் அவர்களின் கருத்துப்படி தனித்துவமான கட்டலோனிய அடையாளத்தையும் சுயராஜ்ய உரிமையையும் வெளிப்படுத்த சமஷ்டி போதாது என்பதாகும். தென்னாபிரிக்காவில் முன்னைய ‘நிறவெறி’ ஆட்சியானது சுதந்திரத்திற்கான பரந்துபட்ட ஆபிரிக்க ஏக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும் பரவவும் சில சமஷ்டி முறைமைகளை அமைத்தது. எனவே சமஷ்டி என்பது கறுப்பினத்தவர்களுக்கு ஒரு அழுக்கான வார்த்தையாக மாறியது. ‘ஒரே தென்னாப்பிரிக்கா’என்ற பார்வையுடன் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் அதிகாரத்தை அடைந்தபோது, புதிய அரசியலமைப்பை ‘சமஷ்டி’ என்று விபரிக்க ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் விரும்பவில்லை.

ரே எதனை அர்த்தப்படுத்துகின்றார் என்பது இலங்கையர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். இலங்கையின் ஆழமாக துருவப்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தில் சமஷ்டி என்பது நிச்சயமாக ‘தவறான வார்த்தை’மற்றும் மோசமானது. சமஷ்டியை வெளிப்படையாக வலியுறுத்துவதில் பலரது தயக்கமும் நடுக்கமும் உள்ளது. ‘சமஷ்டி’என்பது தேசத்தை உடைப்பதற்கான ஒரு சதியாகக் கருதப்படும் சூழ்நிலையில் இது வருத்தமளிக்கிறது. ஆனால் புரிந்து கொள்ளக்கூடியது.

பல இலங்கையர்கள் சமஷ்டியை சந்தேகத்துடன் பார்க்கும் அதே வேளையில், உலகின் ஏனைய பகுதிகள் சமஷ்டி யோசனையை தள்ளிப் போடுகின்றன.

உலகின் பல அரசியல் நோய்களுக்கு சிறந்த தீர்வாக சமஷ்டி முறை கருதப்பட்ட ஒரு காலம் இருந்தது. வேற்றுமையில் ஒற்றுமையை அடைவதற்கான உலகளாவிய சாதனமாக இது உணரப்பட்டது. ஆனால் எல்லா சூழ்நிலைகளிலும் இது அவசியம் இல்லை என்பதை அனுபவம் காட்டுகிறது. அதேநேரத்தில் சமஷ்டி ஏற்பாடுகள் நிச்சயமாக பல சந்தர்ப்பங்களில் ஒற்றுமையைப் பலப்படுத்த உதவி உள்ளன.

 

உலக மக்கள் தொகையில் 40%

இருபத்தைந்து நாடுகளில் இன்று சமஷ்டி அல்லது அரைசமஷ்டி கட்டமைப்புகள் உள்ளன. இவை வல்லரசான அமெரிக்காவிலிருந்து சிறிய செயின்ட் கிட்ஸ் (Saint Kitts) மற்றும் நெவிஸ் (Nevis) வரை உள்ளன; வடக்கில் கனடாவிலிருந்து தெற்கில் மைக்ரோனேஷியா (Micronesia) வரை; கிழக்கில் இந்தியாவிலிருந்து மேற்கில் சுவிட்சர்லாந்து வரை காணப்படுகின்றது. இந்த நாடுகளின் மக்கள் தொகை உலகின் மொத்த மனிதகுலத்தில் 40%க்கும் அதிகமாக உள்ளது. கூடுதலாக, சமஷ்டி இல்லாத சில நாடுகள் உள்ளன. ஆனால் நடைமுறையில் அரைசமஷ்டி முறைக்கு விசேட நிர்வாக ஏற்பாடுகள் உள்ளன.

அகர வரிசைப்படி தொடர்வோம். அர்ஜென்டினா, அவுஸ்திரேலியா, ஆஸ்திரியா, பெல்ஜியம், பொஸ்னியா மற்றும் ஹெர்சகோவினா(Herzegovina), பிரேசில், கனடா, கொமோரோஸ் (Comoros), எதியோப்பியா, ஜெர்மனி, இந்தியா, மலேசியா, மெக்சிகோ, மைக்ரோனேஷியா (Micronesia), நைஜீரியா, பாகிஸ்தான், ரஷ்யா, செயின்ட் கிட்ஸ் (Saint Kitts) மற்றும் நெவிஸ் (Nevis), தென்னாபிரிக்கா, ஸ்பெயின் , சுவிட்சர்லாந்து, ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ், அமெரிக்கா, வெனிசுலா ஆகியவை சமஷ்டி நாடுகள்.பெரும்பாலானவை வெளிப்படையாக சமஷ்டியாக இருந்தாலும், ஸ்பெயின் போன்ற சில அவ்வாறாக இல்லை. ஆனால் உண்மையில் பெயரளவிலேயே அனைத்திலும் சமஷ்டி. தற்செயலாக, ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க பல தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் அவரின் சீதா ஜயவர்தன நினைவேந்தல் உரையில், இலங்கையின் அதிகாரப் பகிர்வுக்கு ஆஸ்திரியா ஒரு சாத்தியமான முன்மாதிரி என்று பேசியிருந்தார்.

சமஷ்டி ரீதியாக இந்த நாடுகளில் எதுவும் சரியாக ஒரே முறைமையை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை என்றாலும் ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் வெவ்வேறு நிர்வாக ஏற்பாடுகள் மற்றும் உள் கட்டமைப்புகள் உள்ளன. அவை அளவிலும் பெரிதும் வேறுபடுகின்றன. ரஷ்யாவிற்குள் குடியரசுகள் மற்றும் பல வகையான பிராந்தியங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் பிரதேச ங்கள் உள்ளன; சுவிட்சர்லாந்தில் மண்டலங்கள் உள்ளன, ஜேர்மனி மற்றும் ஆஸ்திரியாவில் லாண்டர்கள் உள்ளன. பெல்ஜியம் மூன்று பிராந்தியங்களையும் மூன்று கலாசார சமூகங்களையும் கொண்டுள்ளது. அதே சமயம் ஸ்பெயின் தன்னாட்சிப் பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. அமெரிக்காவிற்கு மாநிலங்கள், கூட்டமைப்புகள், உள்ளூர் ஆட்சிப் பகுதிகள், இணைக்கப்படாத பிரதேசங்கள் மற்றும் பூர்வீக அமெரிக்க உள்நாடு சார்ந்த தேசங்கள் உள்ளன, அதே நேரத்தில் கனடாவில் மாகாணங்கள், பிரதேசங்கள் மற்றும் பழங்குடியின அமைப்புகள் உள்ளன. வெனிசுலாவில் மாநிலங்கள், பிரதேசங்கள், கூட்டாட்சி சார்புகள், கூட்டாட்சி மாவட்டங்கள் மற்றும் பல தீவுகள் உள்ளன.

சமஷ்டி மற்றும் அரைசமஷ்டி நாடுகளைத் தவிர, சமஷ்டி அம்சங்களுடன் மையப்படுத்தப்பட்ட யூனியன்களை கொண்ட நாடுகளும் உள்ளன. இங்கி லாந்து, ஸ்கொட்லாந்து, வேல்ஸ், வடக்கு அயர்லாந்து மற்றும் ஐந்து சுயராஜ்ய தீவுகளை உள்ளடக்கிய ஐக்கிய இராச்சியம் இந்த வகையான சிறந்த உதாரணம். 15 சாதாரண மற்றும் ஐந்து தன்னாட்சிப் பகுதிகளைக் கொண்ட இத்தாலி மற்றொன்று; நெதர்லாந்து 11 மாகாணங்களையும் ஒரு தொடர்புடைய மாநிலத்தையும் கொண்டுள்ளது; ஜப்பான் 47 மாகாணங்களைக் கொண்டுள்ளது; பிஜி தீவுகள் இரண்டு இன சமூகங்களின் ஒருங்கிணைப்பு ஆகும்; கொலம்பியாவில் 23 துறைகள், நான்கு சார்புநிலைகள் மற்றும் மூன்று ஆணையங்கள் உள்ளன. உக்ரைனில் 24 பிராந்தியங்கள், இரண்டு பெருநகரப் பகுதிகள் மற்றும் கிரிமியாவின் தன்னாட்சி குடியரசு, சீன மக்கள் குடியரசில் 22 மாகாணங்கள், 5 தன்னாட்சிப் பகுதிகள், நான்கு நகராட்சிகள் மற்றும் ஹொங்கொங் மற்றும் மக்காவோவின் விசேட நிர்வாகப் பகுதிகள் உள்ளன.

 

சமஷ்டிகளும் மற்றும் துணை நாடுகள்

மற்றொரு தன்மை சமஷ்டி மற்றும் துணை அரசுகளைக் கொண்ட நாடுகளாகும். பூட்டான் இந்தியாவின் ஒரு துணை நாடாகும். குக் தீவுகள் நியூசிலாந்தின் சுய ஆளும் துணை மாநிலமாகும். நெதர்லாந்து அண்டிலிஸ், சான் மரினோ, லிச்சென்ஸ்டீன், மொனாக்கோ ஆகியவை நெதர்லாந்து, இத்தாலியின் துணை மாநிலங்கள். முறையே சுவிட்சர்லாந்து மற்றும் பிரான்ஸ். போர்ட்டோரிக்கோ மற்றும் வடக்கு மரியானாக்கள் அமெரிக்காவின் கூட்டாட்சிகள். மடீரா மற்றும் அசோர்ஸ் தீவுகள் போர்த்துகீசிய சமஷ்க்குட்பட்டவை. அதேபோல் கிரீன்லாந்து மற்றும் பரோயே தீவுகள் டேனிஷ் கூட்டாட்சிகள். பிரிட்டனில் ஜெர்சி, குர்ன்சி மற்றும் ஐல் ஆஃப் மேன் கூட்டமைப்புகள் உள்ளன. ஆலண்ட் தீவுகள் பின்லாந்தின் சமஷ்டி ஆகும்.

எனவே, சமஷ்டி யோசனையானது சமஷ்டி அல்லது அரைசமஷ்டி மாநிலங்களுக்கு மட்டும் கட்டுப்படுத்தப்படவில்லை என்பதைக் காணலாம். சமஷ்டி யோசனை என்பது பல அரசுகளின் அரசியலில் ஊடுருவிச் செல்லும் ஒரு சுதந்திர உணர்வாகும். இங்கே தனிப்பட்ட கொள்கை இல்லை. ஒவ்வொரு நாடும் அதன் தேவைகளுக்கு ஏற்ப தனித்தனியான ஏற்பாட்டை வடிவமைத்துள்ளது. நிர்வாக வசதி மற்றும் சிறந்த அரசாங்க வடிவத்தை குடிமக்களுக்கு வழங்க வேண்டிய கட்டாயம் தவிர, இந்த நாடுகள் மக்களின் பன்முகத்தன்மை, பிராந்திய வேறுபாடுகள் மற்றும் ஏற்றத்தாழ்வுகள், வரலாற்று மற்றும் புவியியல் தேவைகள் போன்றவற்றையும் நிர்வாக அமைப்புகளை உருவாக்குவதற்கான அளவுகோல்களாக எடுத்துக் கொண்டுள்ளன.

 

சமஷ்டி முறைமைகளை ஒப்பிடுதல்

சமஷ்டி யோசனை சமீப காலங்களில் ஒரு புதிய முக்கியத்துவத்தையும் தொடர்புடைய வீரியத்தையும் பெற்றுள்ளது. இதற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன. கனடாவின் கிங்ஸ்டனில் உள்ள குயின்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள அரசுகளுக்கிடையேயான உறவுகளின் நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த ரொனால்ட் வாட்ஸ் சமஷ்டி முறைமைகளைகளை ஒப்பிடுதல் என்ற நூலின் ஆசிரியர் ஆவார். அதிலிருந்து ஒரு பகுதி இந்த உலகளாவிய போக்கை விளக்குகிறது, போக்குவரத்து, சமூக தொடர்பு, தொழில்நுட்பம் மற்றும் தொழில்துறை அமைப்புகளில் நவீன முன்னேற்றங்கள் பெரிய அரசியல் அமைப்புகளுக்கும் சிறிய நிறுவனங்களுக்கும் ஒரே நேரத்தில் அழுத்தங்களை உருவாக்கியுள்ளன. இன்று பெரும்பாலான மேற்குலக மற்றும் மேற்கத்திய சமூகங்கள் பகிர்ந்து கொள்ளும் இலக்குகளால் பெரிய அரசியல் அலகுகளுக்கான அழுத்தம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது; முன்னேற்றத்திற்கான விருப்பம் , உயர்ந்து வரும் வாழ்க்கைத் தரம், சமூக நீதி மற்றும் உலக அரங்கில் செல்வாக்கு மற்றும் ஒரு சகாப்தத்தில் உலகளாவிய ஒன்றுக்கொன்று சார்ந்திருத்தல் பற்றிய வளர்ந்து வரும் விழிப்புணர்வு பேரழிவு மற்றும் வெகுஜன கட்டுமானம் இரண்டையும் சாத்தியமாக்குகிறது.

சிறிய சுயஆட்சி அரசியல் அலகுகளுக்கான விருப்பம் , தனிப்பட்ட குடிமகனுக்கு அரசாங்கங்கள் மிகவும் பதிலளிக்கக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் முதன்மையான குழு இணைப்புகளை வெளிப்படுத்த வேண்டும்  மொழியியல் மற்றும் கலாசார உறவுகள், மத தொடர்புகள், வரலாற்று மரபுகள் மற்றும் சமூக நடைமுறைகள். ஒரு சமூகத்தின் அடையாள உணர்வு மற்றும் சுயநிர்ணயத்திற்கான ஏக்கத்திற்கான தனித்துவமான அடிப்படை. இந்த இரட்டை அழுத்தங்கள் காரணமாக, அதிகமான மக்கள் சமஷ்டி முறையைப் பார்க்க வந்துள்ளனர், சமகால உலகின் பல தேசிய யதார்த்தம் குறிப்பிட்ட பொதுவான நோக்கங்களுக்காக ஒரு பகிரப்பட்ட அரசாங்கத்தை ஒருங்கிணைத்து, அரசாங்கத்தின் தொகுதி அலகுகளின் தன்னாட்சி நடவடிக்கைகளுடன் தங்கள் பிராந்திய தனித்துவத்தைப் பேணுவது தொடர்பான நோக்கங்களுக்காக மிக நெருக்கமான நிறுவன தோராயத்தை அனுமதிக்கிறது.

ரொனால்ட் வாட்ஸ் சமஷ்டி யோசனையின் சாரத்தை சுருக்கமாகக் கூறுகிறார். ஒருபுறம் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் போன்ற உயர் தேசிய அமைப்புகள் உட்பட பெரிய நிறுவனங்களை உருவாக்கும் போக்கு உள்ளது.மறுபுறம், ஒரு இன இயல்புடைய பல்வேறு உள் தேசிய அபிலாஷைகளுக்கு இடமளிக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது.எனவே பெல்ஜியம் பிளெமிஷ் மற்றும் வாலூன்களை திருப்திப்படுத்த சமஷ்டி முறைக்கு திரும்புகிறது, அதே நேரத்தில் பிரஸ்ஸல்ஸ் ஐரோப்பிய ஒன்றிய பாராளுமன்றத்தின் இடமாக உள்ளது. யூனியன் ஜாக் கொடியில் செயின்ட் ஜோர்ஜ், செயின்ட் ஆண்ட்ரூ, செயின்ட் டேவிட் மற்றும் செயின்ட் பேட்ரிக் ஆகியோரின் சிலுவைகள் இருக்கலாம் ஆனால் மகிழ்ச்சியான இங்கிலாந்து ஸ்கொட்லாந்து, வேல்ஸ் மற்றும் வடக்கு அயர்லாந்திற்கு அதிகாரத்தை வழங்காமல் ஐக்கிய இராச்சியத்தை ஒன்றாக வைத்திருக்க முடியாது.

இலங்கை இனமுரண்பாடு காலனித்துவத்தில் அதன் தோற்றம் கொண்டது. இலங்கை என்று அழைக்கப்படும் நவீன சிலோன் பிரிட்டிஷ் உருவாக்கம். தீவு நிர்வாக ரீதியாக ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது, ஆனால் மக்கள் இனவாத அடிப்படையில் அரசியல் ரீதியாக பிரிக்கப்பட்டனர். சுரண்டுவதற்கு ஒன்றுபட்டது ஆள பிரிக்கப்பட்டது. அதிகாரப் பகிர்வின் போதுமான மற்றும் சமமான வடிவங்கள் இல்லாத நிலையில், தீவு சுதந்திரத்திற்கு முன்னைய எல்லைகளுக்குள் சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான மோதல்களால் சிதைக்கப்படுகிறது.

 

எதிர்வினை தமிழ் தேசியம்

இலங்கை தமிழ் தேசியவாதம் முதன்மையாக எதிர்வினை இயல்புடையது. நவீன இலங்கை தேசத்தின் இணை நிறுவனர்களாக சிங்கள மக்களுக்கு இணையாக தமிழர்கள் தங்களை நினைத்துக்கொண்டனர். சர்வஜன வாக்குரிமை ஆ டபுல பிரதிநிதித்துவம் அவர்களை முதன்மை சிறுபான்மையினராக குறைத்தது. தமிழர்கள் இன்னமும் தங்களை முழுவதுமாக தீவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றே நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எனவே அவர்கள் சமநிலையான பிரதிநிதித்துவத்தை விரும்பினர், பின்னர் பதிலளிக்கக்கூடிய ஒத்துழைப்பை அரசியல் உத்திகளாக ஏற்றுக்கொண்டனர்.

இவை தோல்வியடைந்தபோது சமஷ்டி கோரிக்கை வந்தது. தமிழர்களின் சுயஅபிப் பிராயம் இப்போது ஒரு பிராந்திய சிறுபான்மையினராக தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டுள்ளது. இங்கும் கூட, அரசியல் தலைவர்கள் சமஷ்டி முறைக்கு மிகக் குறைவான சமரசத்திற்குத் தயாராகி, பிராந்திய சபைகள், மாவட்ட சபைகள் போன்ற மாற்றுகளைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இறுதியாக பிரிவினைக்கான விரக்தியான கூக்குரல் மற்றும் அதன் விளைவாக ஆயுதப் போராட்டம் வந்தது. 1987 இன் இந்தியஇ லங்கை ஒப்பந்தத்தின் விளைவாக 13 வது அரசியலமைப்புத் திருத்தம் மாகாண சபைகளை உருவாக்குவதற்கு வழிவகுத்தது. சமஷ்டி முறை சரியான நேரத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருந்தால் , இனக்கலவரம் தீவிரமடைந்து பின்னர் இரத்தக்களரி மற்றும் படுகொலைகளைத் தடுத்திருக்கலாம்.

சமஷ்டி முறைமைக்கான ஆதரவாளர்கள் அதை ஏற்றுக்கொள்வது ஒற்றுமை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டை வலுப்படுத்தும் என்று வாதிடுகின்றனர். சுவிட்சர்லாந்து, இந்தியா, மலேசியா, பெல்ஜியம், ஜேர்மனி, ஸ்பெயின் போன்றவை உதாரணங்களாகக் கூறப்படுகின்றன. ஆனால் பிரிவினையையும் தடுக்க கூட்டாட்சி தவறிவிட்டது என்பதை மறுக்க முடியாது. சோவியத் ஒன்றியம் மற்றும் யூகோஸ்லாவியாவின் சிதைவு நன்கு அறியப்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகள். கடந்த காலத்தில் மலேசியா சிங்கப்பூர் மற்றும் பாகிஸ்தான் பங்களாதேஷ் பிளவுகள் மற்றும் செக்ஸ்லோவாக்கியா, செர்பியா மற்றும் மொண்டினீக்ரோவின் நவீன பிரிவினைகளும் படிப்பினைகள். கனடாவில், சமஷ்டி முறை இருந்த போதிலும் கியூபெக்கில் பிரிவினைவாதம் வளர்ந்தது. பிரிட்டன் ஸ்கொட்லாந்து மற்றும் வேல்ஸுக்கு அதிகாரத்தைப் பகிர்ந்தளித்தது, ஆனால் பிரிவினைவாதம் அங்கு நிலைபெற்றதாகத் தெரிகிறது. நைஜீரிய கூட்டாட்சி பியாஃப்ரான் உள்நாட்டுப் போரைத் தடுக்கவில்லை.

 

கவனத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய நுணுக்கங்கள்

இருப்பினும் பிரச்சினைக்குரிய நாடுகளை பகுப்பாய்வு செய்யும் போது கவனத்தில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய பல நுணுக்கங்கள் உள்ளன. அலைக்கற்றையின் ஒரு முனையில் பெல்ஜியமும் ஸ்பெயினும் பிரிவினைவாதப் போக்குகளைத் தடுப்பதற்கான ஒரு தீர்வாக சமஷ்டி முறையை விருப்பத்துடன் தேர்வு செய்கின்றன. இருப்பினும் பெல்ஜியம் மற்றும் ஸ்பெயின் ஆகிய நாடுகள் தொடர்ந்து பிரச்சினைகளை சந்தித்து வருகின்றன. கனடாவில் பிரிவினைவாத ‘‘இறைமை’யை இலகுவாக்குவதற்கான வாக்கெடுப்பு எதுவும் எதிர்காலத்தில் நடத்தப்படாது என்று பிரிவினைவாத கட்சி கியூபெகோயிஸ் அறிவித்ததன் மூலம் சமன்பாடு மாறுகிறது. முக்கிய கியூபெக் கட்சிகள் இப்போது ஐக்கிய கனடாவிற்குள் அதிக சுயாட்சி மற்றும் அதிகாரங்களை பெற்றுள்ளன.

ஜேர்மனியில் சமீபத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட திருத்தங்கள் சமஷ்டியை வலுப்படுத்தியுள்ளன. இந்தியா அதன் கூட்டுறவு சமஷ்டி மாதிரியின் மூலம் நடைமுறையில் மென் மேலும் கூட்டாட்சியாக மாறியது. ஆனால் பா.ஜ.க அரசாங்கத்தின் மையப்படுத்தல் மற்றும் ஓற்றை மொடல் மீதான முக்கியத்துவம் கவலையளிக்கிறது. இந்த போக்கு அவுஸ்திரேலியாவிலும் அமெரிக்காவிலும் காணப்படுகிறது, அங்கு அதிகரித்து வரும் மையப்படுத்தப்பட்ட அதிகாரம் தூய சமஷ்டியின் அர்த்தத்தை மெதுவாக அழிக்கிறது.

எனவே சமஷ்டியானது ஒரு அளவில் அனைவருக்கும் பொருந்தக்கூடிய வகையான தீர்வை வழங்காது.ஒவ்வொரு நாடும் தனிப்பட்ட தேவைகளுக்கு உகந்த மற்றும் பொருத்தமான ஏற்பாடுகளை ஆராய்ந்து பின்பற்ற வேண்டும்.

 

இயக்கமும் மற்றும் எப்போதும் இடம் பெற்றுக்கொண்டிருக்கும் மாற்றமும்

இலங்கையும் சமஷ்டி யோசனையை ஏற்றுக்கொள்வதா அல்லது நிராகரிப்பதா அல்லது பொருத்தமான புதுமையுடன் ஏற்றுக்கொள்வதா என்பதை தீர்மானிப்பதற்கு முன் அதை தீவிரமாகவும் முழுமையாகவும் ஆராய வேண்டும். சமஷ்டி யோசனை மாறுவதுடன் மற்றும் தொடர்ந்து உருவாகி வருகிறது. இலங்கையில் நாம் செய்ய வேண்டியது, சமஷ்டி யோசனையை ஆராய்ந்து, அதன் நன்மை தீமைகள் பற்றிய தகவலறிந்த கலந்துரையாடல் மற்றும் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறோமா அல்லது நிராக ரிக்கிறோமா என்பதை தீர்மானிக்க வேண்டும். எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.யின் தீர்க்கதரிசன வார்த்தைகளையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. 1926 இல் பண்டாரநாயக்கா கூறியபோது, (சமஷ்டி) முறைக்கு எதிராக ஆயிரத்து ஒரு ஆட்சேபனைகள் எழுப்பப்படலாம், ஆனால் ஆட்சேபனைகள் களையப்படும்போது, ஏதேனும் ஒருவகையான சமஷ்டி முறையிலான அரசாங்கமே ஒரே தீர்வு என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

 

பாப்ரேயின் வார்த்தைகளில்

இந்த “தகாதவார்த்தை இலங்கையில் சூடுபிடித்த போதிலும், சமஷ்டி யோசனை உலகில் சந்தேகிக்கப்படுகிறது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. வேகமாக மாறி வரும் உலகில் சமஷ்டி யோசனை பெரிதும் பாதிக்கிறது. பொப்ரேயின் வார்த்தைகளில், சமஷ்டி யோசனையின் மீள் எழுச்சி அதன் மையத்தில் பல்வேறு காரணங்களைக் கொண்டுள்ளது. ஜனநாயகத்தின் மதிப்புகளின் உயிர்ச்சக்தி, அடையாள அரசியலில் புரட்சிகள் , மனித உரிமைகள், நிறவெறி , அதிகாரத்துவ கம்யூனிசத்தின் இரட்டை சரிவு, தொழில்நுட்ப புரட்சியின் தாக்கம், நாம் தொடர்புபடுத்தும் பொருளாதார மாற்றங்கள்உலகமய மாக்கல் என்ற வார்த்தையுடன், இவை அனைத்தும் தங்கள் பங்களிப்பைச் செய்துள்ளன.

இந்த புதுப்பித்தலானது சமஷ்டி முறை தொடர்பான பாரம்பரியத்தைக் கொண்ட நாடுகளுக்கு மட்டும் அல்ல. புவியியல் என்பது தன்னியக்க ஒருமைப்பாட்டுடன் அரிதாகவே ஒத்ததாக இருக்கிறது என்ற எளிய உண்மையு டன் நாடுகள் நீண்ட காலமாக போராட வேண்டியிருந்தது. இன, மொழி, மற்றும் மத மோதல்கள் இன்று உலக ஒழுங்கை எதிர்கொள்ளும் மேலாதிக்கப் பிரச்சினைகளாக மாறியுள்ளன.

1945 க்குப் பின்னர் போர்கள் நாடுகளுக்குள்ளேயே இருந்தன, சமாதானம் மற்றும் பாதுகாப்பிற்கான பேரழிவு விளைவுகளுடன். இலட்சக்கணக்கில் இறப்பது படையினர் அல்ல, பொதுமக்களாகும் . ருவாண்டாவிலிருந்து கம்போடியா வரை, பால்கன் முதல் கிழக்கு திமோர் வரையில் போர்க்களமானது மைக்கேல் இக்னாடிஃப் இரத்தம் மற்றும் சொந்தம் என்று அழைத்த மோதல்களைத் தீர்க்க இயலாததாக நாடுகளுக்குள் இருந்தது.

இந்தச் சூழலில்தான் சமஷ்டி யோசனை மீண்டும் உருவாகி வருகிறது. உண்மையில், சமஷ்டி நிர்வாகத்தின் சிக்கல்கள் உலகின் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் நடைமுறையில் உள்ள அரசியல் மற்றும் சட்ட விவாதங்களின் மையத்தில் உள்ளன, குறிப்பாக மோதல் தீர்வு ஒரு முக்கியமான தேவையாக இருக்கும் பகுதிகளில். தேசிய இறைமை மரணிக்கவில்லை, தேசிய அரசின் ஆயுள் முடிந்துவிடவில்லை. ஆனால் இவை பிரத்தியேகமானவை அல்லது அனைத்தையும் வரையறுக்கின்றன என்ற கருத்து தெளிவாக காலாவதியானதாகும். நாடுகளுக்குள் உள்ள நிர்வாக நடைமுறைகள் தவிர்க்க முடியாமல் உலக அரசியல் மற்றும் பொருளாதார ரீதியான கருத்தின்பிரகாரம் ஆய்வுக்கு உட்பட்டவை, மிக முக்கியமாக, சட்டத்தின் ஆட்சிக்கே.

ஒரு கட்சி அரசின் சரிவு, அடையாளக் கோரிக்கைகள், உள்ளூர் அதிகாரமளிப்பதற்கான தூண்டுதல், அரசாங்கத்தில் அதிக வெளிப் படைத்தன்மை, வெளிப்படைத்தன்மைக்கான வலியுறுத்தல், ஒரு சிறிய மற்றும் மிகவும் ஒன்றுக்கொன்று சார்ந்துள்ள உலக இறைமை இனி முழுமையானது அல்ல என்ற அங்கீகாரம். சமஷ்டி யோசனையை மீண்டும் முன்னுக்கு கொண்டுவந்துள்ளது.