Tag: சமஷ்டி

சமஷ்டித் தீர்வுக்கான இந்தியாவின் வலியுறுத்தலை வரவேற்கின்றோம்!

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on சமஷ்டித் தீர்வுக்கான இந்தியாவின் வலியுறுத்தலை வரவேற்கின்றோம்!

சமஷ்டித் தீர்வுக்கான இந்தியாவின் வலியுறுத்தலை வரவேற்கிறோம் என தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் ரெலோ இளைஞர் அணி தலைவர் சபா குகதாஸ் அவர்கள் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் தெரிவித்துள்ளார்.

அதில் மேலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாவது,

அண்மையில் இலங்கையின் ஐனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க அவர்களை இந்திய புலனாய்வுத்துறையான றோவின் தலைவர் சமந்தகுமார் கோல் அவர்கள் சந்தித்து கலந்துரையாடியதாக ஐனாதிபதிக்கு நெருக்கமான வட்டாரங்கள் கூறியதாக ஊடகங்களில் வெளியான செய்தியில் ஈழத் தமிழர்களின் நீண்ட கால இனப்பிரச்சினைக்கு சமஸ்டித் தீர்வை வலியுறுத்தியதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதை நல்லெண்ண ஆரம்பமாக நாம் வரவேற்கின்றோம்

பாரத தேசத்தின் நல்லெண்ண வெளிப்பாட்டை வரவேற்பதுடன் தமிழ் மக்களின் மறுக்கப்பட்ட நீண்ட கால அபிலாசையான சமஸ்டி அரசியல் தீர்வு கிடைப்பதற்கு தொடர்ந்து இந்திய மத்திய அரசு பங்களிக்க வேண்டும் இதுவே ஈழத் தமிழர்களின் எதிர்பார்ப்பு அத்துடன் இந்தியாவின் மத்தியஸ்த்துடன் கொண்டு வரப்படும் சமஸ்டித் தீர்வே நிரந்தரத் தீர்வாக அமையும் என ஈழத் தமிழ் மக்கள் நம்புகின்றனர்.

பாதிக்கப்பட்ட ஈழத் தமிழர்களுக்கு ஒரு நிரந்தர பரிகார நீதியை இந்தியாவே பெற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் என்பதை நீண்ட காலமாக தாயக புலம்பெயர் ஈழத் தமிழர்கள் கோரி வருகின்றனர் அத்துடன் 1949 இல் இருந்து இன்று வரை வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களில் வாழும் தமிழர்களின் ஐனநாயக தேர்தல்களில் மக்கள் ஆணை சமஸ்டிக் கோரிக்கையாகவே இருக்கின்றது ஆகவே தமிழர்களின் ஐனநாயக அபிலாசையை பெற்றுக் கொடுக்க பாரத தேசம் பற்றுதியுடன் பணியற்ற வேண்டும் என தெரிவித்துள்ளார்.

விட்டுக்கொடுப்பு இல்லாது தீர்வில்லை

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on விட்டுக்கொடுப்பு இல்லாது தீர்வில்லை

–  எம்.எஸ்.எம். ஐயூப்

 

ஜனாதிபதி ஜே.ஆர்.ஜயவர்தனவின் ஆட்சிக் காலத்தில் அமைச்சரவைக் கூட்ட முடிவுகளைத் தெரிவிக்கும் ஊடகவியலாளர் மாநாடு பெரும்பாலும் அப்போதைய இராஜாங்க அமைச்சராக (தகவல் அமைச்சராக) இருந்த ஆனந்த திஸ்ஸ டி அல்விஸின் தலைமையிலேயே நடைபெற்றறது.

அல்விஸ், 1950களில் பிரதமராக இருந்த ஜோன் கொத்தலாவலவின் செயலாளர்களில் ஒருவராகவும் கடமையாற்றியவர். இந்த மாநாடுகளின் போது அவர் மிகவும் சுவாரசியமான கதைகளைச் சொல்வார். அவ்வாறான ஒரு மாநாட்டின் இறுதியில் அவர் off the record (வெளியிட வேண்டாம்) என்று கூறி ஒரு கதையைக் கூறினார். இது தான் அந்தக் கதை.

இந்திய வம்சாவளி மக்களின் பிரஜா உரிமை 1949 ஆம் ஆண்டு இரத்துச் செய்யப்பட்டு இருந்த நிலையில் ஜோன் கொத்தலாவல அம்மக்களின் பிரச்சினையைப் பற்றிப் பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதற்காக புதுடெல்லிக்குச் சென்றிருந்தார். அப்போது இந்தியப் பிரதமராக இருந்த ஜவஹர்லால் நேருவுடன் அவர் பேச்சுவார்ததை நடத்தும் போது ஒரு கட்டத்தில் நேரு இவ்வாறு கூறினார்.

‘மிஸ்டர் கொத்தலாவல, உங்கள் நாடு சிறியதாக இருந்தாலும் இந்தப் பத்து இலட்சம் மக்களை உள்வாங்கிக் கொள்வது உங்கள் நாட்டுக்கு பெரிய விடயமல்ல. ஆனால், நீங்கள் அதனைச் செய்யப் போனால் உங்கள் எதிர்க் கட்சிக்காரர்கள் உங்களை அரசியலில் இருந்தே விரட்டிவிடுவார்கள். இவர்களை உள்வாங்கிக் கொள்வது இந்தியாவுக்கு அதை விட எவ்வளவோ சிறிய விடயம். ஆனால், எங்கள் எதிர்க் கட்சிகளும் அதற்கு இடம் கொடா. எனவே, இதனை நாம் இரு நாடுகளினது அதிகாரிகளிடம் ஒப்படைத்தால் அவர்கள் உலக அழிவு வரை அதைப் பற்றிப் பேச்சுவார்த்தை நடத்துவார்கள். எங்களுக்கும் எவ்வித ஆபத்தும் ஏற்படாது.’

அன்று நேரு கூறியதைப் போல் அதிகாரிகளிடம் ஒப்படைக்காவிட்டாலும் இலங்கையில் இனப் பிரச்சினை தொடர்பான பேச்சுவார்ததைகளும் உலக அழிவு வரை நடைபெறும் போல் தான் தெரிகிறது.

பிரஜா உரிமை தொடர்டபான பேச்சுவார்ததைகள், 50:50 கோரிக்கை தொடர்பான பேச்சுவார்த்தை, பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்தை, இந்திய வம்சாவளி மக்கள் தொடர்பான சிறிமா-சாஸ்திரி பேச்சுவார்த்தை, அதே பிரச்சினை தொடர்பான சிறிமா-இந்திரா பேச்சுவார்ததை, டட்லி-செல்வா ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்த்தை, ஜே.ஆரின் வட்ட மேசை மாநாடு, அரசியல் கட்சி மாநாடு (PPC), இந்திய அதிகாரிகளான கோபாலசுவாமி பார்த்தசாரதி மற்றும் ரொமேஷ் பண்டாரி ஆகியோருடனான பேச்சுவார்த்தைகள், திம்புப் பேச்சுவார்த்தைகள், இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்த்தைகள், ரணசிங்க பிரேமதாசவின் சர்வ கட்சி மாநாடு, புலிகளுடனும் தமிழ் கட்சிகளுடனும் பல அரசாங்கங்கள் நடத்திய பேச்சுவார்ததைகள் போன்ற பல பேச்சுவார்ததைகள் 1940களில் இருந்து இன்று வரை இடம்பெற்றுள்ளன.

அதற்குப் புறம்பாக தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் தரப்பினர்கள் இடையே எத்தனையோ சுற்றுப் பேச்சுவார்த்தைகள் இடம்பெற்றுள்ளன. எத்தனையோ முறை இரு சாராரும் உடன்பாடுகளுக்கும் வந்துள்ளனர். ஆனால், இன்னமும் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களை இணைப்பதா இல்லையா என்று வாதிட்டுக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள்.

பொதுவாக இனப் பிரச்சினை இன்னமும் ஏறத்தாழ தொடங்கிய இடத்திலேயே இருக்கிறது. தமிழ் மக்களுக்கு என்ன பிரச்சினை இருக்கிறது என்று சிங்கள் மக்கள் இன்னமும் கேட்கிறார்கள். சிங்களத் தலைவர்கள் சமஷ்டி முறையை பிரேரித்த போது தமிழர்கள் எதிர்த்தார்கள். இப்போது தமிழர்கள் அதனைக் கேட்கும் போது சிங்கள மக்கள் அதனை எதிர்க்கிறார்கள். 40 ஆண்டுகளாக அதிகார பரவலாக்கலைப் பற்றி பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றும் மாகாண சபைகளை அறிமுகப்படுத்தி சுமார் 35 ஆண்டுகள் கழிந்தும் அதிகாரப் பரவலாக்கலால் நாடு பிரிந்துவிடும் என்று சிங்கள் அரசியல்வாதிகள் இன்னமும் வாதிடுகிறார்கள்.

இந்த நிலையில் தான் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க இனப்பிரச்சினையைப் பற்றி பேச்சுhவர்த்தை நடத்த அரசியல் கட்சிகளுக்கு கடந்த வாரம் அழைப்பு விடுத்தார். பாராளுமன்றத்தில் வரவு- செலவுத் திட்ட விவாதத்தின் போது அந்த அழைப்பை விடுத்த அவர் அதிகார பரவலாக்கலை விரும்புகிறீர்களா என ஒவ்வொரு கட்சித் தலைவர்களிடமும் கேட்டார்.

பேச்சுவார்த்தையே தீர்வுக்காகன ஒரே வழி என்பதால் நேர்மையானதோ இல்லையோ ஜனாதிபதியின் இந்த அழைப்பு பாராட்டுக்குறியதாகும். ஆனால், சுமார் 75 ஆண்டுகளாக நடைபெறும் இந்தப் பேச்சுவார்ததைகளைப் பற்றிய அனுபவத்தின் அடிப்படையில் பார்த்தால் இந்நாட்டு மக்களில் குறைந்தபட்சம் ஒரு சத வீதத்தினராவது ஜனாதிபதி நடத்தப் போகும் பேச்சுவார்தைகள் வெற்றியளிக்கும் என்று நம்புகிறார்களா என்பது சந்தேகமே.

அது அவர் மீதான நம்பிக்கையின்மை மட்டுமல்ல. ஓரளவுக்கு அதுவும் ஒரு காரணம் தான். அதேவேளை அது பொதுவாக தமிழ், முஸ்லிம் மற்றும் சிங்கள அரசியல்வாதிகள் இந்த விடயத்தில் திறந்த மனத்துடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்துவார்களா என்பதைப் பற்றிய நம்பிக்கையின்மையேயாகும்.

தமிழ் தலைவர்கள் அதிகார பரவலாக்கல் வேண்டும் என்கிறார்கள. சில சிங்களத் தலைவரகள் அதிகார பரவலாக்கலால் நாடு பிளவுபடும் என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் 34 ஆண்டுகளாக மாகாண சபைகளுக்கு அரசியல் அதிகாரம் பரவலாக்கப்பட்டுத் தான் இருக்கிறது. அவ்வாறு இருந்தும் எந்தவொரு சாராரும் விட்டுக்கொடுக்கவும் தயாராக இல்லை.

தமிழ் தலைவர்கள் இனப் பிரச்சினைக்கு சமஷ்டி முறையிலான தீர்வே வேண்டும் என்கிறார்கள். அதற்குக் குறைந்த ஒரு தீர்வை எந்தவொரு தமிழ் கட்சியாவது ஏற்றுக் கொண்டால் ஏனைய தமிழ் கட்சிகள் அக்கட்சியின் தலைவர்களை துரோகிகள் என்பார்கள். அதேபோல் சிங்களத் தலைவர் ஒருவர் சமஷ்டி முறையை ஏற்றுக் கொண்டால் இனவாத சிங்களக் கட்சிகள் அவரை துரோகி என்பார்கள். துரோகிப் பட்டம் அடுத்த தேர்தலில் தம்மை பாதிக்கும் என்பதால எவரும் அதனை ஏற்கத் தயாராக இல்லை. இவ்வாறு எந்தவொரு தரப்பினரும் இறங்கி வரத் தயாராக இல்லாவிட்டால் பொது இணக்கப்பாட்டுக்கு வருவது எவ்வாறு?

2015 ஆம் ஆண்டு பதவிக்க வந்த ‘நல்லாட்சி’ அரசாங்கம் புதிய அரசியலமைப்பொன்றை தயாரிப்பதற்காக 2016 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதத்தில் அரசியலமைப்புச் சபையொன்றை நிறுவியது. அச்சபையால் தயாரிக்கப்பட்ட இடைக்கால அறிக்கையை அப்போதைய பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க 2017 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பித்தார்.

அதில் தமிழர்கள் வெறுக்கும் ஒற்றை ஆட்சி என்ற பதம் தமிழில் இருக்கவில்லை. சிங்கள மொழியில் இருந்தது. சிங்கள தேசியவாதிகள் வெறுக்கும் சமஷ்டி என்ற பதம் எந்த மொழியிலும் இருக்கவும் இல்லை. இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வாக அதில் ‘ஒருமித்த நாடு’ என்ற எண்ணக்கருவே தமிழ் மொழியில் முன்வைக்கப்பட்டு இருந்தது. இதனை தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு ஏற்றுக் கொண்டது. ஆனால் அது சமஷ்டிக் கோரிக்கையை நிராகரிப்பதாகும் என்றும் சிங்கள பௌத்த ஆதிக்கத்தை அங்கீகரிப்பதாகவும் அப்போதைய வடக்கு கிழக்கு மாகாண முதலமைச்சர் சி.வி.விக்னேஸ்வரன் உள்ளிட்ட பலர் கூறினார்.

அதேவேளை அந்த அறிக்கையானது தந்திரமாக சமஷ்டி முறையை திணிக்கும் முயற்சி என்று தேசிய சுதந்திர முன்னணியின் தலைவர் விமல் வீரவன்ச உள்ளிட்ட சிங்கள் இனவாதிகள் கூறினர். இந்த இழுபறியோடு வேறு பல அரசியல் பிரச்சினைகள் உருவாகி அந்த அரசியலமைப்பு தயாரிப்பு முயற்சி கைவிடப்பட்டது. சண்டையிட்டோர் அந்தத் திட்டத்தின் பெயரை வைத்து தான் சண்டையிட்டார்களேயொழிய அதன் உள்ளடக்கத்தை எவரும் எதிர்க்கவில்லை.

இது ஒற்றையாட்சி என்ற பதத்தை கைவிட சிங்களத் தலைவர்களுக்கும் சமஷ்டி என்பதைக் கைவிட தமிழ் தலைவர்களுக்கும் எவ்வளவு கஷ்டமாக இருக்கிறது என்பதை எடுத்துக் காட்டுகிறது. எனினும் ஜனாதிபதி சந்திரிகா 1995 ஆம் ஆண்டு முன்வைத்து ‘பக்கேஜ்’ என்ற அக்காலத்தில் சகலராலும் அழைக்கப்பட்ட தீர்வுத் திட்டத்தில் இலங்கை ஒரு பிரந்தியங்களின் ஒன்றியம் என்றே குறிப்பிடப்பட்டு இருந்தது. ஒற்றையாட்சி என்ற பதம் அதில் இருக்கவில்லை. அதுவே பொருத்தமான தீர்வு என்று சில தமிழ் தலைவர்களும் கடந்த வாரம் கூறியிருந்தனர்.

அத்திட்டத்தை ஏற்றிருக்கலாம் என்று புலிகளின் ஆலோசகர் அன்டன் பாலசிங்கமும் 2003 ஆம் ஆண்டு கிளிநொச்சியில் புலிகளின் புதிய நீதிமன்றத் தொகுதியை திறந்து வைக்கும் வைபவத்தின் போது கூறினார். ஆனால் ஜீ.எல். பீரிஸூடன் சேர்ந்து அந்தத் தீர்வுத் திட்டத்தை தயாரித்த நீலன் திருச்செல்வத்தை புலிகளே 1999 ஆம் ஆண்டு தற்கொலை குண்டுதாரி ஒருவர் மூலம் கொன்றனர்.

ஒற்றையாட்சிக்குப் பதிலாக சமஷ்டி முறையின் அடிப்படையில் இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண்பது என்று புலிகளும் ரணிலின் அரசாங்கத்தின் பிரதிநிதிகளும் 2002 ஆம் ஆண்டு டிசெம்பர் மாதம் ஒஸ்லோ நகரில் வைத்து உடன்பாட்டுக்கு வந்தனர். ஆனால் புலிகள் அந்த இணக்கப்பாட்டை உதறித் தள்ளிவிட்டு 2005 ஆம் ஆண்டு இறுதியில் மீண்டும் போரை ஆரம்பித்தனர்.

இந்த ஒற்றையாட்சி – சமஷ்டி சர்ச்சை விடயத்தில் போலவே வடக்கு, கிழக்கு இணைப்பு விடயத்திலும் சம்பந்தப்பட்ட எவரும் விட்டுக்கொடுக்கத் தயாரில்லை. அவ்வாறாயின் ஜனாதிபதியின் அழைப்பின் பேரில் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி எதனை சாதிக்கப் போகிறார்கள்? நியாயத்தின் அடிப்படையில் விட்டுக்கொடுக்க சகல தரப்பினரும் தயாராக இல்லாவிட்டால் பேச்சுவார்த்தை என்ற பெயரில் காலத்தையும் சிரமத்தையும் வீணடித்து போதாதக்குறைக்கு இன உணர்வுகளையும் தூண்டுவிடுவதை விட சும்மா இருப்பதே மேல் என்றும் வாதிடலாம். எனினும் பேச்சுவார்த்தையைத் தவிர் தீர்வுக்கு வேறு வழி இருப்பதாகவும் தெரியவில்லை.

ரணில் விரித்திருக்கும் புதிய வலை

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on ரணில் விரித்திருக்கும் புதிய வலை

–
புருஜோத்தமன் தங்கமயிலால் எழுதப்பட்டு டிசம்பர் மாதம் 01 ஆம் திகதி தமிழ் மிரர் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரை
–

ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க கடந்த நாட்களில் வெளியிட்ட இருவேறு கருத்துக்கள் தமிழ் மக்களை எரிச்சலடைய வைத்திருக்கின்றன. முதலாவது, தமிழ் மக்களின் அரசியல் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வு குறித்த பேச்சுவார்த்தைகளுக்கு தமிழ்க் கட்சிகள் முன் நிபந்தனைகள் ஏதுமின்றி வரவேண்டும் என்பது. இரண்டாவது, ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தன காலத்தில் முன்வைக்கப்பட்டு தோல்வியடைந்த மாவட்ட அபிவிருத்தி சபைகளை மீள கொண்டுவருவது தொடர்பிலானது.

சுதந்திர இலங்கையில் தமிழ்த் தரப்புக்களுக்கும் தென் இலங்கை ஆட்சியாளர்களுக்கும் இடையில் பல்வேறு தடவைகள் பேச்சுவார்த்தைகள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன. அவை பண்டா -செல்வா, டட்லி – செல்வா ஒப்பந்தங்கள் தொடங்கி, நல்லாட்சிக் காலத்தில் புதிய அரசியலமைப்பின் ஊடாக தீர்வு காண்பது வரையான பேச்சுக்கள் வரை நீண்டிக்கின்றன. பண்டா – செல்வாவுக்கு இடையிலான ஒப்பந்தம் நடைமுறைக்கு வந்திருந்தால், நாடு நீண்ட நெடிய ஆயுத மோதலைக் கண்டிருக்காது. இன முரண்பாடுகள் பாரியளவில் எழுந்தும் இருக்காது. ஆனால், நாட்டின் நலன், ஒருமைப்பாடு, இன நல்லிணக்கம் கடந்து பௌத்த சிங்கள அடிப்படைவாதத்தின் மேலாண்மையும் அதன் வழியான ஆட்சியமைப்பும் பிரதான இடத்தில் இருப்பதாலேயே நாடு படுபாதாளத்துக்குள் வீழ்ந்தது. பௌத்த சிங்கள மேலாதிக்கத்தினால் தென் இலங்கையின் சிங்கள மக்கள் எதுவித நன்மையையும் அடைந்துவிடவில்லை. மாறாக, ஆளும் வர்க்கமும், அவர்களுக்கு இணக்கமான தரப்புக்களுமே ஆதாயங்களை அடைந்திருக்கின்றன.

அப்படியான நிலையில், நாட்டின் அரசியல் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண்பதை ஆளும் வர்க்கமும், பௌத்த சிங்கள மேலாதிக்க சக்திகளும் தொடர்ச்சியாக தவிர்த்தே வந்திருக்கின்றன. நாட்டில் நீடிக்கும் அரசியல் பிரச்சினையும் அதனால் மேலும் மோசமடையும் இன முரண்பாடுகளுமே ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கும் தக்க வைப்பதற்குமான பிரதான சூத்திரமாக தென் இலங்கையில் பேணப்படுகின்றது. தவிர்க்க முடியாத சூழ்நிலைகளினால் அரசியல் பிரச்சினைகளுக்கான பேச்சுவார்த்தைக்கு ஆளும் தரப்பு வந்தால், அதனை எதிர்க்கட்சி பலமாக எதிர்க்கும். அந்த எதிர்க்கட்சியே, அடுத்து ஆளும்தரப்பாக வந்ததும் பேச்சுவார்த்தை நடத்தினால், முன்னைய ஆளும்கட்சி அதனை எதிர்க்கும். இதுதான், தென் இலங்கை ஆட்சியாளர்களின் தொடர் செயற்பாடு.

பண்டா – செல்வா ஒப்பந்தம், பௌத்த தேரர்களின் போராட்டத்தினால் எஸ். டபிள்யூ.ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்கவினால் கிழித்தெறியப்பட்டது. அந்த ஒப்பந்தம் சிலவேளை நடைமுறைக்கு வந்திருந்தால், சிலவேளை, இலங்கை முன்னோக்கி பயணித்துக் கொண்டிருக்கும் நாடுகளில் ஒன்றாக இருந்திருக்கும். இலட்சக்கணக்கான உயிரிழப்புக்கள் தடுக்கப்பட்டிருக்கும். பல்லாயிரக்கணக்கானவர்கள் கடத்தல்கள் காணாமல் போதால்களினால் இல்லாமல் ஆகியிருக்க மாட்டார்கள். ஆனால், நடந்ததோ வேறு. சிங்கள மட்டும் சட்டத்தினை முன்னிறுத்தி இனவாத அரசியலை ஆட்சிபீடம் ஏறுவதற்காக முன்னிறுத்திய பண்டாரநாயக்க, அதனை பேரழிவின் பெரும் புள்ளியாக வைத்துச் சென்றார்.

பிரித்தானியாவிடம் இருந்து ஆட்சியுரிமையை தென் இலங்கையின் பெரும் அரசியல் வர்த்தக குடும்பங்கள் பெற்ற போது, வடக்கு கிழக்கிலுள்ள தமிழ் மக்களும் தென் இலங்கையின் சாதாரண சிங்கள மக்களும் எதுவித நம்பிக்கைகளும் இன்றியே இருந்தார்கள். அந்த நம்பிக்கையீனம் இன்று வரையில் மாறவில்லை. மாறாக இனவாத, வர்க்க முரண்பாடுகள் தென் இலங்கை பூராவும் விதைக்கப்பட்டன. குறிப்பாக, மகா வம்ச மனநிலையோடு, பௌத்த அடிப்படைவாத சிந்தனைகளை முன்னிறுத்தினார்கள்.

அப்படி முன்னிறுத்தியவர்களில் பெரும்பாலானோர், பிரித்தானிய ஆட்சிக்காலத்தில், பிரித்தானியரின் மதத்தையும், கல்வியையும் பெற்றவர்கள். அவர்களுக்கு பௌத்தம் குறித்த எந்தவித கோட்பாட்டு விளங்கங்களோ, அறிவோ இல்லை. மாறாக, சுதந்திர இலங்கையில் ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கு பௌத்த அடிப்படைவாதத்தை முன்னிறுத்துவதே இலகுவான வழி என்ற புள்ளியில் அவர்கள் அனைவரும் அதனை தெரிவு செய்தார்கள்.

சேனநாயக்க குடும்பம், விஜயவர்த்தன குடும்பம், பண்டாரநாயக்க குடும்பம் என்று இலங்கை ஆட்சி செய்து யார் யாரெல்லாம் சீரழித்தார்களோ, அவர்கள் எல்லாருக்கும் அது பொருந்தும்.

சிங்கள மட்டும் சட்டமும், பௌத்தத்துக்கு முதலிடம் எனும் நிலையும் தென் இலங்கை ஆட்சியாளர்களினால் நாட்டை சீரழிப்பதற்காக வைக்கப்பட்ட பொறிகள். சுதந்திரத்துக்குப் பின்னரான 75 ஆண்டுகளில் இந்த இரு சட்டங்களினாலும் தென் இலங்கையின் சாதாரண மக்கள் கூட எந்தவித நன்மையையும் அடையவில்லை. மாறாக, இன்றைக்கு தமிழர், சிங்களவர், முஸ்லிம்கள் என்ற எந்த வேறுபாடுமின்றி நாட்டை விட்டு வெளியேறுவதற்கான உணர்வோடு அலைகிறார்கள். இப்போது கடவுச்சீட்டை பெற்றுக்கொள்வதற்கு மாதக்கணக்கில் வரிசையில் காத்திருக்கும் நிலை இருக்கின்றது. வரும் ஆண்டு பெப்ரவரி மாதம் வரையில் கடவுச்சீட்டுக்கான வரிசை, காத்திருப்பு காணப்படுவதாக குடிவரவு -குடியகல்வு திணைக்களம் அறிவித்திருக்கின்றது.

அப்படியானால், நாட்டை விட்டு வெளியேறுவதற்கு ஒவ்வொரு நாளும் பல்லாயிரம் பேர் தயாராக இருக்கிறார்கள். அதில், பெரும்பான்மையான சாதாரண மக்கள் வெளிநாடுகளுக்கு செல்வதற்கான வசதி வாய்ப்பின்றி இருக்கிறார்கள். இல்லையென்றால், ஒருசில மாதங்களிலேயே நாட்டிலிருந்து கணிசமானவர்கள் வெளியேறிவிடுவார்கள். அதுதான் இன்றைய நிலை. இதுதான் பெளத்த சிங்கள அடிப்படைவாதமும், அதனைமுன்னிறுத்தி விட்ட ஆட்சிமுறையும் செய்த சாதனைகள்.

நிலைமை அப்படியிருக்க, தமிழ்க் கட்சிகள் பேச்சுவார்த்தைக்கு முன் நிபந்தனைகள் இன்றி வர வேண்டும் என்று ரணில் கூறுவதை எவ்வாறு காண வேண்டும். தமிழ்க் கட்சிகள் முன்வைக்கும் நிபந்தனைகள், பௌத்த சிங்கள மேலாதிக்க நிறுவனங்களும், கட்டமைப்பும் வடக்கு கிழக்கில் புரியும் அத்துமீறல்கள் ஆக்கிரமிப்புக்களை நிறுத்தக் கோருவதாகும். அதனை, அரச இயந்திரம் நினைத்தால் உடனயே நிறுத்திவிடலாம்.

ஏனெனில், அந்த ஆக்கிரமிப்புக்கள் திட்டமிட்டு மேற்கொள்ளப்படுபவை. அப்படியான நிலையில், அதனை நிறுத்தக் கோருவது முன் நிபந்தனையாக கொள்ள வேண்டியதே இல்லை. அத்தோடு, தமிழ் மக்களின் பாரம்பரிய நிலப்பகுதியில் சமஷ்டி அடிப்படையிலான அதிகாரப் பகிர்வை கோருவது எவ்வாறு முன் நிபந்தனையாகலாம் என்று தெரியவில்லை. தமிழ் மக்களின் தொடர் கோரிக்கையே, பாரம்பரிய நிலப்பகுதியில், மேலாதிக்கம், ஆக்கிரமிப்புக்கள் அற்ற, ஒருங்கிணைந்த நாட்டுக்குள்ளான ஆட்சி முறையே, அதனையே, சமஷ்டி என்கிற சொல்லின் கீழ் வரையறுக்கிறார்கள். பேச்சுவார்த்தை மேசையில் சமஷ்டி அதிகார பகிர்வு குறித்து பேச வேண்டும் என்று கோருவதை முன் நிபந்தனையாக ரணில் காட்டுவது, மிக மோசமான அணுகுமுறை.

அத்தோடு, ஜே.ஆர். காலத்து மாவட்ட அபிவிருத்தி சபைகள் என்கிற முறையினூடாக நாட்டின் பிரச்சினைகளைத் தீர்த்துவிடலாம் என்று அவர் பேச ஆரம்பித்திருப்பது சதி நோக்கிலானது. அது, இந்திய – இலங்கை ஒப்பந்தங்களின் பிரகாரம் தோற்றம்பெற்ற மாகாண சபைகளையும் இல்லாமற் செய்யும் தந்திரத்துடனானது. அரசியலமைப்பின் 13வது திருத்தச் சட்டத்தின் கீழ் உருவாக்கப்பட்ட மாகாண சபைகளை இல்லாமற் செய்ய வேண்டும் என்பது, தென் இலங்கையின் இனவாத மதவாத சக்திகளின் ஒரே நிலைப்பாடு. அப்படியான நிலையில், அதனை நிறைவேற்றுவதற்காக மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை என்கிற தோல்வியடைந்த முறையை ரணில் முன்நகர்த்துவது திட்டமிட்ட செயலாகும்.

அதன்போக்கில்தான், சமஷ்டி கோரும் தமிழ்க் கட்சிகளை முன் நிபந்தனைகள் இன்றி பேச்சுக்கு வருமாறு அவர் கோருகிறார். அவர், அதிகபட்சம் மாவட்ட அபிவிருத்தி சபைகளுக்குள் விடயத்தை முடித்துக் கொள்ள நினைக்கிறார். ஆனால், தமிழ்க் கட்சிகளோ மாகாண சபை முறைகளைத் தாண்டிய சமஷ்டிக் கோரிக்கைகள் சார்ந்த நிலைப்பாடுகளில் இருக்கின்றன. அப்படியான நிலையில், ரணிலின் பேச்சினை விசமத்தனமாக கொள்ள வேண்டியது தவிர்க்க முடியாதது. காலங்காலமாக தென் இலங்கை ஆட்சியாளர்கள் தந்திரத்தின் வழியாக தமிழ் மக்களை தோற்கடிக்க முயற்சித்திருக்கிறார்கள். அந்த முயற்சி தமிழ் மக்களை மாத்திரமல்ல, ஒட்டுமொத்த நாட்டையுமே தோற்கடித்திருக்கின்றது. இப்போதும் அந்த முயற்சிகளிலேயே ரணில் ஈடுபடுகிறார். அவர், தன்னுடைய முன்னோர்கள் வழியில் நின்று விலகுவதற்கு தயாராக இல்லை.

அரசியல் தீர்வுக்கான பொறிமுறையை உருவாக்க தமிழ்த் தேசியத் தரப்புக்கள் ஒருமிப்பது அவசியம் – ரெலோ கோரிக்கை

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on அரசியல் தீர்வுக்கான பொறிமுறையை உருவாக்க தமிழ்த் தேசியத் தரப்புக்கள் ஒருமிப்பது அவசியம் – ரெலோ கோரிக்கை

சமஷ்டி முறைதான் எமது அரசியல் தீர்வு என்பதில் தமிழ்த் தேசியத் தரப்பினரிடம் தெளிவும் உறுதியும் உள்ளன. ஆனால் அதை அடையும் வழியும் பொறிமுறையும் எம்மிடம் இல்லை. அதை வகுப்பது மிக அவசியம். தென்னிலங்கை தலைவர்கள் அழைக்கும் போதெல்லாம் நாம் சென்று பேசுவதால் மாத்திரம் எமது அரசியல் தீர்வு சாத்தியமாகாது. இப்படியே பயணிப்பதால் அரசியல் இலட்சியங்களை நாங்கள் அடைய முடியாது. அதை அடைவதற்கான பொறிமுறையே எமது தீர்வை சாத்தியமாக்கும்.

நிரந்தரமான அரசியல் தீர்வுக்காக தமிழர்கள் பல காலமாக வெவ்வேறு வழிகளில் போராடி வருகிறோம். மாறி வரும் அரசாங்கங்களோடு பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வந்திருக்கிறோம். அதன்பின் ஏற்படுகின்ற அரசியல் குழப்பங்கள் காரணமாக பேச்சுவார்த்தைகள் பயனளிப்பதில்லை. அல்லது இறுதிக் கட்டத்தில் குழம்பி விடுகின்றன. இதற்கு காரணமாக அரசியல் மாற்றங்களை அமைந்திருக்கின்றன. பிராந்திய அரசியலில் ஏற்படும் மாற்றங்கள், உள்ளக அரசியலில் குறிப்பாக தென்னிலங்கையில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் அதே போன்று தமிழர் தரப்பில் ஏற்படுகின்ற மாற்றங்கள் என்று வகைப்படுத்தலாம்.

சந்திரிகா அம்மையார் ஆட்சியில் கொண்டுவரப்பட்ட அரசியல் தீர்வு இறுதியில் ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றங்களின் காரணமாக பாராளுமன்றம் கலைக்கப் பட்டதோடு முடிவுக்கு வந்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக ரணில் விக்கிரமசிங்க அவர்கள் விடுதலைப் புலிகளுடன் செய்து கொண்ட ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் பேச்சுவார்த்தைகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டன. முக்கியமாக சர்வதேச நாடுகள் இதற்கு ஆதரவை வழங்கியிருந்தன.

அதன் பின்னர் தமிழ் அரசியலில் பேரம் பேசும் சக்தி மெளனிக்கப் பட்டு ஏற்பட்ட மாற்றங்களினால் இந்த முயற்சியை தொடர முடியவில்லை. நல்லாட்சி அரசாங்கத்தில் அரசியல் யாப்பு மாற்றத்தையே தோற்றுவித்து இறுதிச்சுற்று வரை சென்ற அரசியல் தீர்வு விடயம் பின்னர் ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றங்களினால் முடிவுக்கு வராமல் போனது.

தற்போது தமிழ் தரப்பில் ஏற்பட்டிருக்கின்ற அரசியல் பிரதிநிதித்துவ மாற்றங்கள் எமது பேரம் பேசும் பலத்தை வெகுவாகப் பாதித்திருக்கிறது. தெற்கில் ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றமும் தீர்வுக்கான தெளிவான பாதையை திறக்கவில்லை. அதனை வலியுறுத்த எமது பலமும் போதாமல் இருந்தது.

இன்று ஏற்பட்டிருக்கும் அரசியல் சூழ்நிலை எமது அரசியல் தீர்வுக்கான சந்தர்ப்பங்களை ஏற்படுத்தி வருவதாக தோற்றம் தருகிறது. பேச்சுவார்த்தைக்கு நம் தரப்பு தயாராகின்ற போதிலும், இதைக் கையாளும் ஒருமித்த பொறிமுறை எம்மிடம் இல்லை. பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வி காண்பதற்கான காரணங்களை அனுபவப் பாடங்களாகக் கொண்டு அவற்றை தவிர்க்க அல்லது எதிர்கொள்ள சரியான பொறிமுறையை நாம் ஏற்படுத்துவதே எம் இனத்துக்கு நலன் பயக்கும்.

தமிழ்த் தேசியப் பரப்பில் செயலாற்றி வரும் அனைத்து கட்சிகளும் எமது அரசியல் தீர்வு சம்பந்தமான ஒருமித்த நிலைப்பாட்டை கொண்டுள்ளன. தீர்வின் இறுதி வடிவம், கட்டமைப்பு சமஸ்டி முறையில் தான் அமைய வேண்டும் என்பதை எல்லோரும் மாறாத நிலைப்பாடாகக் கொண்டுள்ளோம். அதே நேரம் அதற்கான விடயங்களைக் கையாள எமது அரசியல் தீர்வுக்கான நிலையான பொறிமுறையுடன் கூடிய கட்டமைப்பை நாம் உருவாக்க வேண்டும்.

சர்வதேச, பிராந்திய, தென்னிலங்கை, மற்றும் தமிழர் தரப்பில் ஏற்படும் அரசியல், பிரதிநிதித்துவ மாற்றங்களினால் இந்தப் பொறிமுறையின் செயற்பாடுகள் குழப்பம் அடைய மாட்டாது. மாறாக விட்ட இடத்தில் இருந்து பேச்சுவார்த்தைகளை தொடருவதற்கு வழி அமைக்கும்.

கடந்த காலங்களில், தெற்கிலுள்ள அரசாங்கங்கள் முன்மொழியும் அல்லது அழைக்கும் தற்காலிக கட்டமைப்புகளில் நாம் கலந்து கொள்வதாக அமைந்துள்ளதே தவிர எமது இனத்தின் உறுதியான அரசியல் தீர்வுக்கான ஒரு பொறிமுறையை நாம் கொண்டிராமல் இருப்பது துரதிஷ்டவசமானது. இதை நாங்கள் இப்பொழுது தீர்க்க வேண்டிய அவசியம் எழுந்துள்ளது. கூட்டமைப்புகள், கூட்டணிகள், கட்சிகள், கட்சி நிலைப்பாடுகள், கொள்கைகள், தேர்தல் நோக்கங்கள் என்பவற்றைத் தாண்டி இந்த பொறிமுறையை வகுத்து, உருவாக்கி, செயல்படுத்த அனைவரும் ஒன்றிணைந்து செயலாற்றுவது காலத்தின் தேவை.

எமது இனத்தின் அரசியல் தீர்வுக்கான பொறிமுறையை ஏற்படுத்தும் இந்த முயற்சிக்கு அனைத்து தமிழ் அரசியல் கட்சிகளினதும், தரப்புகளினதும் ஆதரவைக் கோரி நிற்கின்றோம்.

சுரேந்திரன்
ஊடகப் பேச்சாளர்- ரெலோ
தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு

தமிழ்த் தேசியக் கட்சிகளும் சமஷ்டி யோசனையும்

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on தமிழ்த் தேசியக் கட்சிகளும் சமஷ்டி யோசனையும்

டி.பி.எஸ் ஜெயராஜ் ஆல் எழுதப்பட்டு நவம்பர் மாதம் 27 ஆம் திகதி தினக்குரல் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரை

 

இலங்கை தமிழ் தேசியவாதம் அடிப்படையில் எதிர்வினை இயல்புடையது. நவீன இலங்கை தேசத்தின் இணை ஸ்தாபகர்களாக சிங்கள மக்களுக்கு இணையாக தமிழர்கள் தங்களை நினைத்துக் கொண்டனர். சர்வஜன வாக்குரிமை மற்றும் ஆட்புல பிரதிநிதித்துவம் அவர்களை முதன்மை சிறுபான்மையினராக குறைத்தது. தமிழர்கள் இன்னமும் தங்களை முழுவதுமாக தீவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றே நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எனவே அவர்கள் சமநிலையான பிரதிநிதித்துவத்தை விரும்பினர். பின்னர் பதிலளிக்கக்கூடிய ஒத்துழைப்பை அரசியல் உத்திகளாக ஏற்றுக்கொண்டனர். அவை தோல்வியடைந்தபோது சமஷ்டி கோரிக்கை வந்தது. தமிழர்களின் சுயபுலனுணர்வு இப்போது  ஒரு பிராந்திய சிறுபான்மையினராக தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டுள்ளது. இங்கும் கூட, அரசியல் தலைவர்கள் சமஷ்டி முறைக்கு மிகக் குறைவான சமரசத்திற்கு தயாராகி, பிராந்திய சபைகள், மாவட்ட சபைகள் போன்ற மாற்றுகளைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இறுதியாக பிரிவினைக்கான விரக்தியான குரல் மற்றும் விளைவாக ஆயுதப் போராட்டம் வந்தது.

ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க 2022 நவம்பர் 10 ஆம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றும் போது, தமிழ் மக்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் மற்றும் வடக்கு, கிழக்கிற்கான அபிவிருத்தித் திட்டங்கள் தொடர்பாக கலந்துரையாடுவதற்கு அனைத்து தமிழ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கும் அழைப்பு விடுத்தார். யாழ்ப்பாண மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பேச்சாளருமான எம்.ஏ.சுமந்திரன், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு ஒத்துழைக்கும் என்று நாளிதழ் ஒன்றிற்கு கூறியதன் மூலம் சாதகமாக பதிலளித்தார். நாங்கள் முழுமையாக ஒத்துழைப்போம்.தமிழ்த் தேசியப் பிரச்சினைக்கான தீர்விலேயே எமது முக்கிய கவனம் செலுத்தப்படும் என சுமந்திரன் தெரிவித்தார். நவம்பர் 19 ஆம் திகதி வவுனியாவில் ஜனாதிபதி செயலகத்தின் வடமாகாண ஒருங்கிணைப்பு உப அலுவலகம் வைபவ ரீதியாக திறந்து வைக்கும் நிகழ்வில் இடம்பெற்ற கூட்டத்தில் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க முன்னிலையில் சுமந்திரன் இந்தக் கருத்தை மீண்டும் வலியுறுத்தியிருந்தார் .

வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் உள்ள இலங்கைத் தமிழர்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் முதன்மையான அரசியல் அமைப்பு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு இலங்கைத் தமிழ் அரசு கட்சி (ஐ.ரி.ஏ.கே), தமிழ் ஈழ விடுதலை இயக்கம் (ரெலோ) மற்றும் தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம் (புளொட்) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. 2020 பாராளுமன்றத் தேர்தலில் இலங்கை தமிழரசுக்கட்சி சின்னத்தில் போட்டியிட்ட தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு 10 இடங்களை  ஒரு தேசியப் பட்டியல் எம்.பி .உட்பட  வென்றது. 10 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் யாழ்ப்பாணம் (3), வன்னி (3), மட்டக்களப்பு (2), திருகோணமலை (1) மற்றும் அம்பாறை (1) ஆகிய தேர்தல் மாவட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்கள். கட்சி வாரியாக தமிழரசு கட்சி  6, டெலோ 3 மற்றும் புளொட்  1 ஆகும். ஜனாதிபதி விக்கிரமசிங்கவுடனான சாத்தியமான கலந்துரையாடல்களில் தமிழ்த் தரப்பின் பொதுவான நிலைப்பாட்டை முன்வைக்கும் முயற்சியில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு கடந்த வாரம் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு தலைவர்,ராஜவரோதயம் சம்பந்தனின் கொழும்பு இல்லத்தில் ஒன்றுகூடி, வடக்கு கிழக்கில் சமஷ்டி முறையிலான ஏற்பாட்டிற்குள் அரசியல் தீர்வைக் கோரும் பொதுவான அணுகுமுறையை உருவாக்குவதற்கு ஒரேவிதமான எண்ணப்பாட்டை கொண்ட தமிழ் தேசியவாதக் கட்சிகளுக்கு அழைப்பு விடுத்தது.

கடந்த வாரம் திட்டமிட்டபடி கூட்டம் நடைபெறவில்லை. அதன் பின்னர் கொழும்பில் உள்ள சம்பந்தனின் இல்லத்தில் நவம்பர் 25 வெள்ளிக்கிழமைக்கு ஒத்திவைக்கப்பட்டது. தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் மூன்று அங்கங்களான தமிழரசுக்கட்சி, டெலோ , புளொட் ஆகிய கட்சிகளைத் தவிர தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணி, தமிழ் மக்கள் தேசிய கூட்டணி, ஈழ மக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி மற்றும் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி ஆகிய கட்சிகளுக்கும் அழைப்பிதழ்கள் அனுப்பப்பட்டுள்ளன. தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னணி பாராளுமன்றத்தில் இரண்டு எம்.பி.க்களும், தமிழ் மக்கள் தேசிய கூட்டணிக்கு ஒரு எம்.பி.யும் உள்ளனர். பொதுவாக தமிழ்க் கட்சிகளுக்கிடை யிலான உட்கட்சிப் போட்டி மற்றும் குறிப்பாக தமிழ்க் கட்சிகளுக்குள் உள்ள உட்கட்சி பூசல் காரணமாக, அழைக்கப்பட்ட அனைத்து தரப்பினரும் கூட்டத்தில் பங்கேற்பார்களா அல்லது ஒருமித்த கருத்து எட்டப்படுமா என்பது தற்போது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. எவ்வாறாயினும், உட்கட்சி மற்றும் உட்கட்சி வேறுபாடுகளைப் பொருட்படுத்தாமல், அனைத்து இலங்கை தமிழ் தேசியவாதக் கட்சிகளும் சமஷ்டி கோட்பாடுகள் அல்லது சமஷ்டி யோசனையின் அடிப்படையிலான அதிகாரப் பகிர்வு ஏற்பாட்டிற்கு உறுதியான ஆதரவை வழங்குகின்றன.

இந்தப் பின்னணியில்தான் இந்தக் கட்டுரை  முந்தைய ஆக்கங்களின் உதவியு டன்  தேசிய மற்றும் சர்வதேச சூழலில் சமஷ்டி அல்லது கூட்டாட்சி யோசனை யின் மீது கவனம் செலுத்துகிறது. கடந்த காலங்களில் இலங்கை அரசியல் சூழலில் சமஷ்டி என்ற வார்த்தைகள் அழுக்கான வார்த்தைகளாக மாறியது அனைவரும் அறிந்ததே. சிங்கள கடும்போக்கு கருத்து, சமஷ்டி வாதத்தை பிரிவினைவாதத்திற்கான ஒன்றாக அல்லது தனிநாட்டுக்கான படிக்கல்லாகவே பார்க்கிறது. இதனால் இலங்கை அரசியலில் கூட்டாட்சி என்பது தவறான வார்த்தை ஆனது. சமஷ்டி அல்லது கூட்டாட்சி யோசனை அதன் தகுதிகள் அல்லது கூடுதல் அம்சங்களைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் மிகவும் கொச்சையாகவும் கொடூரமாகவும் நிராகரிக்கப்பட்டது என்பது உண்மையில் ஒரு சோகமாகும்.

சமஷ்டி யோசனை என்று அழைக்கப்படுவது சில சமயம் தகுதியானதாக இருக்கலாம், இது முன்னாள் அமெரிக்க ஜனாதிபதி பில் கிளிண்டனை அவதானிக்கக்கத் தூண்டியது, ஒருவேளை சமஷ்டி யோசனை அவ்வளவு மோசமான யோசனையாக இருக்காது. இது 1999 இல் கிளின்டன் உலகில் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த மனிதராக இருந்தபோது கியூபெக்கில் உள்ள மொண்ட்ட் ரெம்ப்ளாண்ட்டில் சமஷ்டி முறை குறித்த மாநாட்டின் முடிவில் அவர் இந்தக் கருத்தை தெரிவித்திருந்தார். தற்செயலாக இலங்கையின் முன்னாள் அமைச்சரவை அமைச்சர் ஜி.எல்.பீரிஸ் ஒட்டாவாவை தளமாகக் கொண்ட கூட்டமைப்புகளின் மன்றத்தால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இந்த மாநாட்டில் உரையாற்றியிருந்தார்.

சமஷ்டி யோசனை என்றால் என்ன?

இந்த சமஷ்டி யோசனை என்றால் என்ன? இது ஒரு வகையில் கூட்டாட் சியாகும். கூட்டாட்சி அமைப்புகள், கூட்டமைப்பு மற்றும் கூட்டாட்சி போன்ற பல்வேறு தொடர்புடைய விடயங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு கருத்தாகும். சமஷ்டி என்ற வார்த்தை அரசியலில் கிட்டத்தட்ட தகாத வார்த்தை ஆக மாறிவிட்ட உலகம் இது. வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக வெவ்வேறு நாடுகளும் வெவ்வேறு நிறுவனங்களும் இந்த தகாத வார்த்தை தொடர்பாக முகம் சுளிக்கின்றன. எனவே சமஷ்டி யோசனை என்பது இந்த தகாத வார்த்தையின் மறைமுக குறிப்பாக மாறியுள்ளது. வேறு எந்தப் பெயரிலும் இது ஒரு இனிமையானதாக இருக்கும் என்றால், சமஷ்டி என்ற வார்த்தையையும் சமஷ்டி யோசனை என்று தூய்மைப்படுத்தி கலந்துரையாடலாம்.

இது குறித்து ஐ.நா.வில் கனடாவின் பிரதிநிதி பொப் ரேவை மேற்கோள் காட்டுகிறேன். அவர் முன்னாள் ஒன்டாரியோ என். டி.பி முதல்வரும் முன்னாள் எம்.பியும் லிபரல் கட்சியின் இடைக்காலத் தலைவரும் ஒட்டாவாவில் அமைந்துள்ள கூட்டமைப்பு மன்றத்தின் முன்னாள் தலைவரும் ஆவார். மன்றத்தால் வெளியிடப்பட்ட சமஷ்டி நாடுகளின் கையேடுக்கு அவர் எழுதிய முன்னுரையில், ரே இவ்வாறு கூறுகிறார்  கடந்த தசாப்தத்தில் சமஷ்டி யோசனையில் ஆழ்ந்த மறுமலர்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது. நான் சமஷ்டி யோசனை என்ற சொற்றொடரை தேர்வு செய்கிறேன். ஏனெனில் கூட்டாட்சியில் உள்ள விவாதம் மற்றும் புரிதலைக் கட்டுப்படுத்தும் ஒரு வழியைக் கொண்டுள்ளது.

ஸ்பெயினில் மத்திய அரசாங்கம் சமஷ்டி என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்த விரும்பவில்லை. ஏனெனில் இது இறைமை அதிகாரத்தில் பாதிப்பைக் குறிக்கிறது. முரண்பாடாக ஸ்பெயினில் உள்ளக கட்டலோனியர்களும் இதைப் பற்றி முகம் சுளிக்கின்றனர். ஏனெனில் அவர்களின் கருத்துப்படி தனித்துவமான கட்டலோனிய அடையாளத்தையும் சுயராஜ்ய உரிமையையும் வெளிப்படுத்த சமஷ்டி போதாது என்பதாகும். தென்னாபிரிக்காவில் முன்னைய ‘நிறவெறி’ ஆட்சியானது சுதந்திரத்திற்கான பரந்துபட்ட ஆபிரிக்க ஏக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும் பரவவும் சில சமஷ்டி முறைமைகளை அமைத்தது. எனவே சமஷ்டி என்பது கறுப்பினத்தவர்களுக்கு ஒரு அழுக்கான வார்த்தையாக மாறியது. ‘ஒரே தென்னாப்பிரிக்கா’என்ற பார்வையுடன் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் அதிகாரத்தை அடைந்தபோது, புதிய அரசியலமைப்பை ‘சமஷ்டி’ என்று விபரிக்க ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் விரும்பவில்லை.

ரே எதனை அர்த்தப்படுத்துகின்றார் என்பது இலங்கையர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். இலங்கையின் ஆழமாக துருவப்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தில் சமஷ்டி என்பது நிச்சயமாக ‘தவறான வார்த்தை’மற்றும் மோசமானது. சமஷ்டியை வெளிப்படையாக வலியுறுத்துவதில் பலரது தயக்கமும் நடுக்கமும் உள்ளது. ‘சமஷ்டி’என்பது தேசத்தை உடைப்பதற்கான ஒரு சதியாகக் கருதப்படும் சூழ்நிலையில் இது வருத்தமளிக்கிறது. ஆனால் புரிந்து கொள்ளக்கூடியது.

பல இலங்கையர்கள் சமஷ்டியை சந்தேகத்துடன் பார்க்கும் அதே வேளையில், உலகின் ஏனைய பகுதிகள் சமஷ்டி யோசனையை தள்ளிப் போடுகின்றன.

உலகின் பல அரசியல் நோய்களுக்கு சிறந்த தீர்வாக சமஷ்டி முறை கருதப்பட்ட ஒரு காலம் இருந்தது. வேற்றுமையில் ஒற்றுமையை அடைவதற்கான உலகளாவிய சாதனமாக இது உணரப்பட்டது. ஆனால் எல்லா சூழ்நிலைகளிலும் இது அவசியம் இல்லை என்பதை அனுபவம் காட்டுகிறது. அதேநேரத்தில் சமஷ்டி ஏற்பாடுகள் நிச்சயமாக பல சந்தர்ப்பங்களில் ஒற்றுமையைப் பலப்படுத்த உதவி உள்ளன.

 

உலக மக்கள் தொகையில் 40%

இருபத்தைந்து நாடுகளில் இன்று சமஷ்டி அல்லது அரைசமஷ்டி கட்டமைப்புகள் உள்ளன. இவை வல்லரசான அமெரிக்காவிலிருந்து சிறிய செயின்ட் கிட்ஸ் (Saint Kitts) மற்றும் நெவிஸ் (Nevis) வரை உள்ளன; வடக்கில் கனடாவிலிருந்து தெற்கில் மைக்ரோனேஷியா (Micronesia) வரை; கிழக்கில் இந்தியாவிலிருந்து மேற்கில் சுவிட்சர்லாந்து வரை காணப்படுகின்றது. இந்த நாடுகளின் மக்கள் தொகை உலகின் மொத்த மனிதகுலத்தில் 40%க்கும் அதிகமாக உள்ளது. கூடுதலாக, சமஷ்டி இல்லாத சில நாடுகள் உள்ளன. ஆனால் நடைமுறையில் அரைசமஷ்டி முறைக்கு விசேட நிர்வாக ஏற்பாடுகள் உள்ளன.

அகர வரிசைப்படி தொடர்வோம். அர்ஜென்டினா, அவுஸ்திரேலியா, ஆஸ்திரியா, பெல்ஜியம், பொஸ்னியா மற்றும் ஹெர்சகோவினா(Herzegovina), பிரேசில், கனடா, கொமோரோஸ் (Comoros), எதியோப்பியா, ஜெர்மனி, இந்தியா, மலேசியா, மெக்சிகோ, மைக்ரோனேஷியா (Micronesia), நைஜீரியா, பாகிஸ்தான், ரஷ்யா, செயின்ட் கிட்ஸ் (Saint Kitts) மற்றும் நெவிஸ் (Nevis), தென்னாபிரிக்கா, ஸ்பெயின் , சுவிட்சர்லாந்து, ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ், அமெரிக்கா, வெனிசுலா ஆகியவை சமஷ்டி நாடுகள்.பெரும்பாலானவை வெளிப்படையாக சமஷ்டியாக இருந்தாலும், ஸ்பெயின் போன்ற சில அவ்வாறாக இல்லை. ஆனால் உண்மையில் பெயரளவிலேயே அனைத்திலும் சமஷ்டி. தற்செயலாக, ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க பல தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் அவரின் சீதா ஜயவர்தன நினைவேந்தல் உரையில், இலங்கையின் அதிகாரப் பகிர்வுக்கு ஆஸ்திரியா ஒரு சாத்தியமான முன்மாதிரி என்று பேசியிருந்தார்.

சமஷ்டி ரீதியாக இந்த நாடுகளில் எதுவும் சரியாக ஒரே முறைமையை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை என்றாலும் ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் வெவ்வேறு நிர்வாக ஏற்பாடுகள் மற்றும் உள் கட்டமைப்புகள் உள்ளன. அவை அளவிலும் பெரிதும் வேறுபடுகின்றன. ரஷ்யாவிற்குள் குடியரசுகள் மற்றும் பல வகையான பிராந்தியங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் பிரதேச ங்கள் உள்ளன; சுவிட்சர்லாந்தில் மண்டலங்கள் உள்ளன, ஜேர்மனி மற்றும் ஆஸ்திரியாவில் லாண்டர்கள் உள்ளன. பெல்ஜியம் மூன்று பிராந்தியங்களையும் மூன்று கலாசார சமூகங்களையும் கொண்டுள்ளது. அதே சமயம் ஸ்பெயின் தன்னாட்சிப் பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. அமெரிக்காவிற்கு மாநிலங்கள், கூட்டமைப்புகள், உள்ளூர் ஆட்சிப் பகுதிகள், இணைக்கப்படாத பிரதேசங்கள் மற்றும் பூர்வீக அமெரிக்க உள்நாடு சார்ந்த தேசங்கள் உள்ளன, அதே நேரத்தில் கனடாவில் மாகாணங்கள், பிரதேசங்கள் மற்றும் பழங்குடியின அமைப்புகள் உள்ளன. வெனிசுலாவில் மாநிலங்கள், பிரதேசங்கள், கூட்டாட்சி சார்புகள், கூட்டாட்சி மாவட்டங்கள் மற்றும் பல தீவுகள் உள்ளன.

சமஷ்டி மற்றும் அரைசமஷ்டி நாடுகளைத் தவிர, சமஷ்டி அம்சங்களுடன் மையப்படுத்தப்பட்ட யூனியன்களை கொண்ட நாடுகளும் உள்ளன. இங்கி லாந்து, ஸ்கொட்லாந்து, வேல்ஸ், வடக்கு அயர்லாந்து மற்றும் ஐந்து சுயராஜ்ய தீவுகளை உள்ளடக்கிய ஐக்கிய இராச்சியம் இந்த வகையான சிறந்த உதாரணம். 15 சாதாரண மற்றும் ஐந்து தன்னாட்சிப் பகுதிகளைக் கொண்ட இத்தாலி மற்றொன்று; நெதர்லாந்து 11 மாகாணங்களையும் ஒரு தொடர்புடைய மாநிலத்தையும் கொண்டுள்ளது; ஜப்பான் 47 மாகாணங்களைக் கொண்டுள்ளது; பிஜி தீவுகள் இரண்டு இன சமூகங்களின் ஒருங்கிணைப்பு ஆகும்; கொலம்பியாவில் 23 துறைகள், நான்கு சார்புநிலைகள் மற்றும் மூன்று ஆணையங்கள் உள்ளன. உக்ரைனில் 24 பிராந்தியங்கள், இரண்டு பெருநகரப் பகுதிகள் மற்றும் கிரிமியாவின் தன்னாட்சி குடியரசு, சீன மக்கள் குடியரசில் 22 மாகாணங்கள், 5 தன்னாட்சிப் பகுதிகள், நான்கு நகராட்சிகள் மற்றும் ஹொங்கொங் மற்றும் மக்காவோவின் விசேட நிர்வாகப் பகுதிகள் உள்ளன.

 

சமஷ்டிகளும் மற்றும் துணை நாடுகள்

மற்றொரு தன்மை சமஷ்டி மற்றும் துணை அரசுகளைக் கொண்ட நாடுகளாகும். பூட்டான் இந்தியாவின் ஒரு துணை நாடாகும். குக் தீவுகள் நியூசிலாந்தின் சுய ஆளும் துணை மாநிலமாகும். நெதர்லாந்து அண்டிலிஸ், சான் மரினோ, லிச்சென்ஸ்டீன், மொனாக்கோ ஆகியவை நெதர்லாந்து, இத்தாலியின் துணை மாநிலங்கள். முறையே சுவிட்சர்லாந்து மற்றும் பிரான்ஸ். போர்ட்டோரிக்கோ மற்றும் வடக்கு மரியானாக்கள் அமெரிக்காவின் கூட்டாட்சிகள். மடீரா மற்றும் அசோர்ஸ் தீவுகள் போர்த்துகீசிய சமஷ்க்குட்பட்டவை. அதேபோல் கிரீன்லாந்து மற்றும் பரோயே தீவுகள் டேனிஷ் கூட்டாட்சிகள். பிரிட்டனில் ஜெர்சி, குர்ன்சி மற்றும் ஐல் ஆஃப் மேன் கூட்டமைப்புகள் உள்ளன. ஆலண்ட் தீவுகள் பின்லாந்தின் சமஷ்டி ஆகும்.

எனவே, சமஷ்டி யோசனையானது சமஷ்டி அல்லது அரைசமஷ்டி மாநிலங்களுக்கு மட்டும் கட்டுப்படுத்தப்படவில்லை என்பதைக் காணலாம். சமஷ்டி யோசனை என்பது பல அரசுகளின் அரசியலில் ஊடுருவிச் செல்லும் ஒரு சுதந்திர உணர்வாகும். இங்கே தனிப்பட்ட கொள்கை இல்லை. ஒவ்வொரு நாடும் அதன் தேவைகளுக்கு ஏற்ப தனித்தனியான ஏற்பாட்டை வடிவமைத்துள்ளது. நிர்வாக வசதி மற்றும் சிறந்த அரசாங்க வடிவத்தை குடிமக்களுக்கு வழங்க வேண்டிய கட்டாயம் தவிர, இந்த நாடுகள் மக்களின் பன்முகத்தன்மை, பிராந்திய வேறுபாடுகள் மற்றும் ஏற்றத்தாழ்வுகள், வரலாற்று மற்றும் புவியியல் தேவைகள் போன்றவற்றையும் நிர்வாக அமைப்புகளை உருவாக்குவதற்கான அளவுகோல்களாக எடுத்துக் கொண்டுள்ளன.

 

சமஷ்டி முறைமைகளை ஒப்பிடுதல்

சமஷ்டி யோசனை சமீப காலங்களில் ஒரு புதிய முக்கியத்துவத்தையும் தொடர்புடைய வீரியத்தையும் பெற்றுள்ளது. இதற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன. கனடாவின் கிங்ஸ்டனில் உள்ள குயின்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள அரசுகளுக்கிடையேயான உறவுகளின் நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த ரொனால்ட் வாட்ஸ் சமஷ்டி முறைமைகளைகளை ஒப்பிடுதல் என்ற நூலின் ஆசிரியர் ஆவார். அதிலிருந்து ஒரு பகுதி இந்த உலகளாவிய போக்கை விளக்குகிறது, போக்குவரத்து, சமூக தொடர்பு, தொழில்நுட்பம் மற்றும் தொழில்துறை அமைப்புகளில் நவீன முன்னேற்றங்கள் பெரிய அரசியல் அமைப்புகளுக்கும் சிறிய நிறுவனங்களுக்கும் ஒரே நேரத்தில் அழுத்தங்களை உருவாக்கியுள்ளன. இன்று பெரும்பாலான மேற்குலக மற்றும் மேற்கத்திய சமூகங்கள் பகிர்ந்து கொள்ளும் இலக்குகளால் பெரிய அரசியல் அலகுகளுக்கான அழுத்தம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது; முன்னேற்றத்திற்கான விருப்பம் , உயர்ந்து வரும் வாழ்க்கைத் தரம், சமூக நீதி மற்றும் உலக அரங்கில் செல்வாக்கு மற்றும் ஒரு சகாப்தத்தில் உலகளாவிய ஒன்றுக்கொன்று சார்ந்திருத்தல் பற்றிய வளர்ந்து வரும் விழிப்புணர்வு பேரழிவு மற்றும் வெகுஜன கட்டுமானம் இரண்டையும் சாத்தியமாக்குகிறது.

சிறிய சுயஆட்சி அரசியல் அலகுகளுக்கான விருப்பம் , தனிப்பட்ட குடிமகனுக்கு அரசாங்கங்கள் மிகவும் பதிலளிக்கக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் முதன்மையான குழு இணைப்புகளை வெளிப்படுத்த வேண்டும்  மொழியியல் மற்றும் கலாசார உறவுகள், மத தொடர்புகள், வரலாற்று மரபுகள் மற்றும் சமூக நடைமுறைகள். ஒரு சமூகத்தின் அடையாள உணர்வு மற்றும் சுயநிர்ணயத்திற்கான ஏக்கத்திற்கான தனித்துவமான அடிப்படை. இந்த இரட்டை அழுத்தங்கள் காரணமாக, அதிகமான மக்கள் சமஷ்டி முறையைப் பார்க்க வந்துள்ளனர், சமகால உலகின் பல தேசிய யதார்த்தம் குறிப்பிட்ட பொதுவான நோக்கங்களுக்காக ஒரு பகிரப்பட்ட அரசாங்கத்தை ஒருங்கிணைத்து, அரசாங்கத்தின் தொகுதி அலகுகளின் தன்னாட்சி நடவடிக்கைகளுடன் தங்கள் பிராந்திய தனித்துவத்தைப் பேணுவது தொடர்பான நோக்கங்களுக்காக மிக நெருக்கமான நிறுவன தோராயத்தை அனுமதிக்கிறது.

ரொனால்ட் வாட்ஸ் சமஷ்டி யோசனையின் சாரத்தை சுருக்கமாகக் கூறுகிறார். ஒருபுறம் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் போன்ற உயர் தேசிய அமைப்புகள் உட்பட பெரிய நிறுவனங்களை உருவாக்கும் போக்கு உள்ளது.மறுபுறம், ஒரு இன இயல்புடைய பல்வேறு உள் தேசிய அபிலாஷைகளுக்கு இடமளிக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது.எனவே பெல்ஜியம் பிளெமிஷ் மற்றும் வாலூன்களை திருப்திப்படுத்த சமஷ்டி முறைக்கு திரும்புகிறது, அதே நேரத்தில் பிரஸ்ஸல்ஸ் ஐரோப்பிய ஒன்றிய பாராளுமன்றத்தின் இடமாக உள்ளது. யூனியன் ஜாக் கொடியில் செயின்ட் ஜோர்ஜ், செயின்ட் ஆண்ட்ரூ, செயின்ட் டேவிட் மற்றும் செயின்ட் பேட்ரிக் ஆகியோரின் சிலுவைகள் இருக்கலாம் ஆனால் மகிழ்ச்சியான இங்கிலாந்து ஸ்கொட்லாந்து, வேல்ஸ் மற்றும் வடக்கு அயர்லாந்திற்கு அதிகாரத்தை வழங்காமல் ஐக்கிய இராச்சியத்தை ஒன்றாக வைத்திருக்க முடியாது.

இலங்கை இனமுரண்பாடு காலனித்துவத்தில் அதன் தோற்றம் கொண்டது. இலங்கை என்று அழைக்கப்படும் நவீன சிலோன் பிரிட்டிஷ் உருவாக்கம். தீவு நிர்வாக ரீதியாக ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது, ஆனால் மக்கள் இனவாத அடிப்படையில் அரசியல் ரீதியாக பிரிக்கப்பட்டனர். சுரண்டுவதற்கு ஒன்றுபட்டது ஆள பிரிக்கப்பட்டது. அதிகாரப் பகிர்வின் போதுமான மற்றும் சமமான வடிவங்கள் இல்லாத நிலையில், தீவு சுதந்திரத்திற்கு முன்னைய எல்லைகளுக்குள் சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான மோதல்களால் சிதைக்கப்படுகிறது.

 

எதிர்வினை தமிழ் தேசியம்

இலங்கை தமிழ் தேசியவாதம் முதன்மையாக எதிர்வினை இயல்புடையது. நவீன இலங்கை தேசத்தின் இணை நிறுவனர்களாக சிங்கள மக்களுக்கு இணையாக தமிழர்கள் தங்களை நினைத்துக்கொண்டனர். சர்வஜன வாக்குரிமை ஆ டபுல பிரதிநிதித்துவம் அவர்களை முதன்மை சிறுபான்மையினராக குறைத்தது. தமிழர்கள் இன்னமும் தங்களை முழுவதுமாக தீவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றே நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எனவே அவர்கள் சமநிலையான பிரதிநிதித்துவத்தை விரும்பினர், பின்னர் பதிலளிக்கக்கூடிய ஒத்துழைப்பை அரசியல் உத்திகளாக ஏற்றுக்கொண்டனர்.

இவை தோல்வியடைந்தபோது சமஷ்டி கோரிக்கை வந்தது. தமிழர்களின் சுயஅபிப் பிராயம் இப்போது ஒரு பிராந்திய சிறுபான்மையினராக தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டுள்ளது. இங்கும் கூட, அரசியல் தலைவர்கள் சமஷ்டி முறைக்கு மிகக் குறைவான சமரசத்திற்குத் தயாராகி, பிராந்திய சபைகள், மாவட்ட சபைகள் போன்ற மாற்றுகளைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இறுதியாக பிரிவினைக்கான விரக்தியான கூக்குரல் மற்றும் அதன் விளைவாக ஆயுதப் போராட்டம் வந்தது. 1987 இன் இந்தியஇ லங்கை ஒப்பந்தத்தின் விளைவாக 13 வது அரசியலமைப்புத் திருத்தம் மாகாண சபைகளை உருவாக்குவதற்கு வழிவகுத்தது. சமஷ்டி முறை சரியான நேரத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருந்தால் , இனக்கலவரம் தீவிரமடைந்து பின்னர் இரத்தக்களரி மற்றும் படுகொலைகளைத் தடுத்திருக்கலாம்.

சமஷ்டி முறைமைக்கான ஆதரவாளர்கள் அதை ஏற்றுக்கொள்வது ஒற்றுமை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டை வலுப்படுத்தும் என்று வாதிடுகின்றனர். சுவிட்சர்லாந்து, இந்தியா, மலேசியா, பெல்ஜியம், ஜேர்மனி, ஸ்பெயின் போன்றவை உதாரணங்களாகக் கூறப்படுகின்றன. ஆனால் பிரிவினையையும் தடுக்க கூட்டாட்சி தவறிவிட்டது என்பதை மறுக்க முடியாது. சோவியத் ஒன்றியம் மற்றும் யூகோஸ்லாவியாவின் சிதைவு நன்கு அறியப்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகள். கடந்த காலத்தில் மலேசியா சிங்கப்பூர் மற்றும் பாகிஸ்தான் பங்களாதேஷ் பிளவுகள் மற்றும் செக்ஸ்லோவாக்கியா, செர்பியா மற்றும் மொண்டினீக்ரோவின் நவீன பிரிவினைகளும் படிப்பினைகள். கனடாவில், சமஷ்டி முறை இருந்த போதிலும் கியூபெக்கில் பிரிவினைவாதம் வளர்ந்தது. பிரிட்டன் ஸ்கொட்லாந்து மற்றும் வேல்ஸுக்கு அதிகாரத்தைப் பகிர்ந்தளித்தது, ஆனால் பிரிவினைவாதம் அங்கு நிலைபெற்றதாகத் தெரிகிறது. நைஜீரிய கூட்டாட்சி பியாஃப்ரான் உள்நாட்டுப் போரைத் தடுக்கவில்லை.

 

கவனத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய நுணுக்கங்கள்

இருப்பினும் பிரச்சினைக்குரிய நாடுகளை பகுப்பாய்வு செய்யும் போது கவனத்தில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய பல நுணுக்கங்கள் உள்ளன. அலைக்கற்றையின் ஒரு முனையில் பெல்ஜியமும் ஸ்பெயினும் பிரிவினைவாதப் போக்குகளைத் தடுப்பதற்கான ஒரு தீர்வாக சமஷ்டி முறையை விருப்பத்துடன் தேர்வு செய்கின்றன. இருப்பினும் பெல்ஜியம் மற்றும் ஸ்பெயின் ஆகிய நாடுகள் தொடர்ந்து பிரச்சினைகளை சந்தித்து வருகின்றன. கனடாவில் பிரிவினைவாத ‘‘இறைமை’யை இலகுவாக்குவதற்கான வாக்கெடுப்பு எதுவும் எதிர்காலத்தில் நடத்தப்படாது என்று பிரிவினைவாத கட்சி கியூபெகோயிஸ் அறிவித்ததன் மூலம் சமன்பாடு மாறுகிறது. முக்கிய கியூபெக் கட்சிகள் இப்போது ஐக்கிய கனடாவிற்குள் அதிக சுயாட்சி மற்றும் அதிகாரங்களை பெற்றுள்ளன.

ஜேர்மனியில் சமீபத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட திருத்தங்கள் சமஷ்டியை வலுப்படுத்தியுள்ளன. இந்தியா அதன் கூட்டுறவு சமஷ்டி மாதிரியின் மூலம் நடைமுறையில் மென் மேலும் கூட்டாட்சியாக மாறியது. ஆனால் பா.ஜ.க அரசாங்கத்தின் மையப்படுத்தல் மற்றும் ஓற்றை மொடல் மீதான முக்கியத்துவம் கவலையளிக்கிறது. இந்த போக்கு அவுஸ்திரேலியாவிலும் அமெரிக்காவிலும் காணப்படுகிறது, அங்கு அதிகரித்து வரும் மையப்படுத்தப்பட்ட அதிகாரம் தூய சமஷ்டியின் அர்த்தத்தை மெதுவாக அழிக்கிறது.

எனவே சமஷ்டியானது ஒரு அளவில் அனைவருக்கும் பொருந்தக்கூடிய வகையான தீர்வை வழங்காது.ஒவ்வொரு நாடும் தனிப்பட்ட தேவைகளுக்கு உகந்த மற்றும் பொருத்தமான ஏற்பாடுகளை ஆராய்ந்து பின்பற்ற வேண்டும்.

 

இயக்கமும் மற்றும் எப்போதும் இடம் பெற்றுக்கொண்டிருக்கும் மாற்றமும்

இலங்கையும் சமஷ்டி யோசனையை ஏற்றுக்கொள்வதா அல்லது நிராகரிப்பதா அல்லது பொருத்தமான புதுமையுடன் ஏற்றுக்கொள்வதா என்பதை தீர்மானிப்பதற்கு முன் அதை தீவிரமாகவும் முழுமையாகவும் ஆராய வேண்டும். சமஷ்டி யோசனை மாறுவதுடன் மற்றும் தொடர்ந்து உருவாகி வருகிறது. இலங்கையில் நாம் செய்ய வேண்டியது, சமஷ்டி யோசனையை ஆராய்ந்து, அதன் நன்மை தீமைகள் பற்றிய தகவலறிந்த கலந்துரையாடல் மற்றும் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறோமா அல்லது நிராக ரிக்கிறோமா என்பதை தீர்மானிக்க வேண்டும். எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.யின் தீர்க்கதரிசன வார்த்தைகளையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. 1926 இல் பண்டாரநாயக்கா கூறியபோது, (சமஷ்டி) முறைக்கு எதிராக ஆயிரத்து ஒரு ஆட்சேபனைகள் எழுப்பப்படலாம், ஆனால் ஆட்சேபனைகள் களையப்படும்போது, ஏதேனும் ஒருவகையான சமஷ்டி முறையிலான அரசாங்கமே ஒரே தீர்வு என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

 

பாப்ரேயின் வார்த்தைகளில்

இந்த “தகாதவார்த்தை இலங்கையில் சூடுபிடித்த போதிலும், சமஷ்டி யோசனை உலகில் சந்தேகிக்கப்படுகிறது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. வேகமாக மாறி வரும் உலகில் சமஷ்டி யோசனை பெரிதும் பாதிக்கிறது. பொப்ரேயின் வார்த்தைகளில், சமஷ்டி யோசனையின் மீள் எழுச்சி அதன் மையத்தில் பல்வேறு காரணங்களைக் கொண்டுள்ளது. ஜனநாயகத்தின் மதிப்புகளின் உயிர்ச்சக்தி, அடையாள அரசியலில் புரட்சிகள் , மனித உரிமைகள், நிறவெறி , அதிகாரத்துவ கம்யூனிசத்தின் இரட்டை சரிவு, தொழில்நுட்ப புரட்சியின் தாக்கம், நாம் தொடர்புபடுத்தும் பொருளாதார மாற்றங்கள்உலகமய மாக்கல் என்ற வார்த்தையுடன், இவை அனைத்தும் தங்கள் பங்களிப்பைச் செய்துள்ளன.

இந்த புதுப்பித்தலானது சமஷ்டி முறை தொடர்பான பாரம்பரியத்தைக் கொண்ட நாடுகளுக்கு மட்டும் அல்ல. புவியியல் என்பது தன்னியக்க ஒருமைப்பாட்டுடன் அரிதாகவே ஒத்ததாக இருக்கிறது என்ற எளிய உண்மையு டன் நாடுகள் நீண்ட காலமாக போராட வேண்டியிருந்தது. இன, மொழி, மற்றும் மத மோதல்கள் இன்று உலக ஒழுங்கை எதிர்கொள்ளும் மேலாதிக்கப் பிரச்சினைகளாக மாறியுள்ளன.

1945 க்குப் பின்னர் போர்கள் நாடுகளுக்குள்ளேயே இருந்தன, சமாதானம் மற்றும் பாதுகாப்பிற்கான பேரழிவு விளைவுகளுடன். இலட்சக்கணக்கில் இறப்பது படையினர் அல்ல, பொதுமக்களாகும் . ருவாண்டாவிலிருந்து கம்போடியா வரை, பால்கன் முதல் கிழக்கு திமோர் வரையில் போர்க்களமானது மைக்கேல் இக்னாடிஃப் இரத்தம் மற்றும் சொந்தம் என்று அழைத்த மோதல்களைத் தீர்க்க இயலாததாக நாடுகளுக்குள் இருந்தது.

இந்தச் சூழலில்தான் சமஷ்டி யோசனை மீண்டும் உருவாகி வருகிறது. உண்மையில், சமஷ்டி நிர்வாகத்தின் சிக்கல்கள் உலகின் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் நடைமுறையில் உள்ள அரசியல் மற்றும் சட்ட விவாதங்களின் மையத்தில் உள்ளன, குறிப்பாக மோதல் தீர்வு ஒரு முக்கியமான தேவையாக இருக்கும் பகுதிகளில். தேசிய இறைமை மரணிக்கவில்லை, தேசிய அரசின் ஆயுள் முடிந்துவிடவில்லை. ஆனால் இவை பிரத்தியேகமானவை அல்லது அனைத்தையும் வரையறுக்கின்றன என்ற கருத்து தெளிவாக காலாவதியானதாகும். நாடுகளுக்குள் உள்ள நிர்வாக நடைமுறைகள் தவிர்க்க முடியாமல் உலக அரசியல் மற்றும் பொருளாதார ரீதியான கருத்தின்பிரகாரம் ஆய்வுக்கு உட்பட்டவை, மிக முக்கியமாக, சட்டத்தின் ஆட்சிக்கே.

ஒரு கட்சி அரசின் சரிவு, அடையாளக் கோரிக்கைகள், உள்ளூர் அதிகாரமளிப்பதற்கான தூண்டுதல், அரசாங்கத்தில் அதிக வெளிப் படைத்தன்மை, வெளிப்படைத்தன்மைக்கான வலியுறுத்தல், ஒரு சிறிய மற்றும் மிகவும் ஒன்றுக்கொன்று சார்ந்துள்ள உலக இறைமை இனி முழுமையானது அல்ல என்ற அங்கீகாரம். சமஷ்டி யோசனையை மீண்டும் முன்னுக்கு கொண்டுவந்துள்ளது.

 

தீர்வு விடயத்தில் தமிழ் தரப்பினர் ஒற்றுமையாக செயற்பட வேண்டும் – ரெலோ தலைவர் செல்வம் எம்.பி

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on தீர்வு விடயத்தில் தமிழ் தரப்பினர் ஒற்றுமையாக செயற்பட வேண்டும் – ரெலோ தலைவர் செல்வம் எம்.பி

தோல்வியடைந்த மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை முறைமையா இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு? அரசியல் தீர்வு விடயத்தில்  தமிழ் தரப்பினர் முதலில் ஒற்றுமையாக செயற்பட வேண்டும். தமிழ் அரசியல் கட்சிகளிடம் ஒற்றுமை இல்லை. ஆகவே தீர்வு சாத்தியமற்றது என குறிப்பிடும் நிலையை தமிழ் தரப்பு  தோற்றுவிக்க கூடாது என தமிழ் ஈழ விடுதலை இயக்கத்தின் (ரெலோ) தலைவரும் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பின் வன்னி மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான செல்வம் அடைக்கலநாதன் தெரிவித்தார்.

பாராளுமன்றத்தில் இன்று (30) புதன்கிழமை இடம்பெற்ற 2023 ஆம் ஆண்டுக்கான வரவு செலவுத் திட்டத்தின் கைத்தொழில்,வர்த்தக,வாணிப மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பு அமைச்சு,மற்றும் பெருந்தோட்டத்துறை அமைச்சு ஆகியவற்றுக்கான நிதி ஒதுக்கீடு குழு நிலை விவாதத்தில் உரையாற்றுகையில் மேற்கண்டவாறு குறிப்பிட்டார்.

அவர் மேலும் குறிப்பிட்டதாவது,

இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண்பது தொடர்பில் முன்னாள் ஜனாதிபதி மைத்திரிபால அவரது ஆட்சிக்காலத்தில் அவதானம் செலுத்தாமல் தற்போது மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை ஊடாக தீர்வு வழங்க வேண்டும் என குறிப்பிடுகிறார்.அதற்கு சார்பாக ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க பதிலளித்துள்ளார்.

ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க அண்மையில் பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றும் போது அரசியல் தீர்வு வழங்க தயார் என குறிப்பிட்டார்.பிரதான எதிர்க்கட்சிகளின் உறுப்பினர்களை எழுப்பி தீர்வு வழங்க தயாரா என கேள்வி எழுப்பினார்.பிரதான எதிர்க்கட்சிகள் இணக்கம் தெரிவித்தன.முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ 13 பிளஸ் என குறிப்பிட்டார்.

சமஷ்டி அடிப்படையில் அரசியல் தீர்வு வழங்கப்படும் என எதிர்பார்க்கப்பட்டுள்ள நிலையில் தோல்வியடைந்த மாவட்ட அபிவிருத்தி குழு பற்றி தற்போது குறிப்பிடப்படுகிறது. தோல்வியடைந்த இந்த திட்டத்தின் ஊடாகவா அரசியல் பிரச்சினைக்கு தீர்வு என்பது கவலைக்குரியதாக உள்ளது.

சமஸ்டி முறையிலான தீர்வு விடயத்தில் தமிழ் தரப்புகள் முதலில் ஒற்றுமையுடன் செயற்பட வேண்டும்.தீர்வு விவகாரத்தில் தமிழ் தரப்புகள் மத்தியில் ஒருமித்த நிலைப்பாடு இல்லை,ஆகவே தீர்வு கைநழுவி சென்று விட்டது என ஆட்சியாளர்கள் குறிப்பிடும் நிலையை தோற்றுவிக்க வேண்டாம் என்பதை தமிழ் தரப்பினரிடம் கேட்டுக் கொள்கிறேன் என்றார்.

மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை உருவாக்கப்பட வேண்டும் – மைத்திரி வலியுறுத்தல்

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை உருவாக்கப்பட வேண்டும் – மைத்திரி வலியுறுத்தல்

நாடு எதிர்கொண்டுள்ள அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து மீள வேண்டுமாயின் அரசியலமைப்பினால் அதிகாரம் வழங்கப்பட்ட வகையில் மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை உருவாக்கப்பட வேண்டும் என முன்னாள் ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன சபையில் வலியுறுத்தினார்.

மாவட்ட அபிவிருத்தி சபையை உருவாக்க தயார் என ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க சபையில் தெரிவித்தார்.மாவட்ட அபிவிருத்தி சபையை உருவாக்க ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திர கட்சி முழுமையான ஒத்துழைப்பு வழங்கும்.

வடக்கு பிரச்சினைகளை தீவிரப்படுத்தாமல் பேச்சுவார்த்தை ஊடாக தீர்வு காண வடக்கு அரசியல்வாதிகள் அவதானம் செலுத்த வேண்டும் எனவும் சுதந்திர கட்சியின் தலைவர் மைத்திரிபால சிறிசேன வலியுறுத்தினார்.

பாராளுமன்றத்தில் செவ்வாய்க்கிழமை (29) இடம்பெற்ற 2023 ஆம் ஆண்டுக்கான வரவு செலவுத் திட்டத்தில் சுகாதாரத்துறை மற்றும் புத்தசாசனம் மற்றும் மத விவகாரங்கள்,கலாசார அலுவல்கள் அமைச்சு ஆகியவற்றுக்கான நிதி ஒதுக்கீட்டு குழு நிலை விவாதத்தில் உரையாற்றுகையில் மேற்கண்டவாறு குறிப்பிட்டார்.

அவர் மேலும் குறிப்பிட்டதாவது,

வடக்கு பிரச்சினைக்கு தீர்வு காணுவதாக குறிப்பிட்டுக் கொண்டு காணி விடுவிப்பு,அதிகார பகிர்பு மற்றும் மாகாண சபை தேர்தல் தொடர்பில் பேசப்படுகிறது.

எனது ஆட்சிகாலத்தில் வடக்கு மாகாணத்தில் அந்த மக்களுக்கு சொந்தமான காணிகளில் 95 சதவீதமான காணிகளை விடுவித்தேன்.தற்போது இரண்டு அல்லது மூன்று சதவீதமான காணிகள் மாத்திரமே கட்டுப்பாட்டில் உள்ளன.

வடக்கு மாகாணத்தில் கோயில் தொடர்பான பிரச்சினை தற்போது தோற்றம் பெற்றதல்ல,மிலேட்சதமான நிலைக்கு செல்லாமல் பேச்சுவார்த்தை ஊடாக நல்லிணக்க அடிப்படையில் இந்த பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண வேண்டும்.

புத்தசாசன அமைச்சருடன் இவ்விடயம் தொடர்பில் பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுப்பட்டு இணக்கமாக தீர்மானத்தை காண்பது அவசியமாகும்.

நாடு வரலாற்று ரீதியில் பல சவால்களை எதிர்கொண்டுள்ளது. இனங்களுக்கு இடையிலான பிரச்சினைகளுக்கு பேச்சுவார்ததை ஊடாக தீர்வு காண்பது காலத்தின் தேவையாகும்.

இலங்கை வரலாற்றில் சிங்களவர்களுக்கும். தமிழர்களுக்கும் இடையில் நல்லிணக்க தொடர்பு காணப்பட்டது என்பதை வரலாற்று சின்னங்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

மாகாணங்களுக்கு அதிகார பகிர்வு வழங்குவது நாட்டில் புரையோடிப் போயுள்ள பிரச்சினையாக காணப்படுகிறது.

மாகாணங்களுக்கு கீழான நிருவன கட்டமைப்பில் அதிகார பகிர்வு வழங்க முடியும்.மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை முறைமை ஊடாக அதிகாரத்தை பகிர முடியும்.

முன்னாள் ஜனாதிபதி ஜே.ஆர் ஜயவர்தன மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை முறைமையை கொண்டு வந்தார்,அதற்கு வாக்கெடுப்பும் நடத்தப்பட்டது.அக்காலப்பகுதியில் தான் யாழ்ப்பாணம் நூலகத்திற்கு தீ வைக்கப்பட்டது.

முன்னாள் பிரதமர் எஸ்.டப்ள்யூ.ஆர்.டி பண்டாரநாயக்கவின் காலத்தில் சிங்கள மொழி மாத்திரம் அரச கரும மொழியாக பிரகடனப்படுத்தப்பட்டதை தொடர்ந்து சமூக கட்டமைப்பில் முரண்பாடுகள் தோற்றம் பெற்றன இவ்வாறான நிலையில் பண்டா- செல்வா ஒப்பந்தம் கைச்சாத்திடப்பட்டது.

பண்டா- செல்வா ஒப்பந்தத்திற்கு மதகுருமார்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்து வீதியில் போராட்டத்தில் ஈடுப்பட்ட போது எஸ்.டப்ள்யூ,ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்க கைச்சாத்திட்ட பண்டா- செல்வா ஒப்பந்த பிரதிகளை போராட்டத்தில் ஈடுப்பட்ட மதகுருமார்கள் முன் தீயிட்டு இந்த ஒப்பந்தத்தை முன்னெடுத்து செல்வதில்லை என குறிப்பிட்டார்.

இதன்பின்னர் டட்லி –செல்வா ஒப்பந்தம் ஊடாக பேச்சுவார்த்தை முன்னெடுக்கப்பட்டது ஆனால் தீர்வு எட்டப்படவில்லை.

ஜே.ஆர் ஜயவர்தன அறிமுகப்படுத்திய மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை ஊடாக மாவட்டங்களுக்கு அரசியலமைப்பின் ஊடாக அதிகாரம் வழங்ப்பட வேண்டும்.இந்த முறைமையினால் அரசாங்கத்திற்கு மேலதிக நிதி செலவாகாது என்றார்.

இதன்போது எழுந்து உரையாற்றிய ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க ,மாவட்ட அபிவிருத்தி சபையை உருவாக்க தயார் என்றார்.

இதன்போது மீண்டும் உரையாற்றிய முன்னாள் ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன மிக்க நன்;றி,மாவட்ட அபிவிருத்தி சபையை உருவாக்க ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திர கட்சி முழுமையான ஒத்துழைப்பு வழங்கும்.நாடு இன்று எதிர்க்கொண்டுள்ள அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து மீள வேண்டுமாயின் மாவட்ட அபிவிருத்தி சபை ஸ்தாபிக்க வேண்டும்.

வடக்கு மாகாணத்தில் நிலவும் அடிப்படை பிரச்சினைகளுக்கு பேச்சுவார்த்தை ஊடாக தீர்வு காண முடியும்,ஆகவே பிரச்சினைகளை தீவிரப்படுத்த வேண்டாம் என வடக்கு மாகாண அரசியல்வாதிகளிடம் கோரிக்கை விடுத்தார்.

இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு வழங்குவதாக ஜனாதிபதி குறிப்பிடுவதை நம்ப முடியுமா ? – பீரிஸ் சபையில் கேள்வி

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு வழங்குவதாக ஜனாதிபதி குறிப்பிடுவதை நம்ப முடியுமா ? – பீரிஸ் சபையில் கேள்வி

இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு வழங்குவதற்கு மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மை பலத்தை கொண்டிருந்த அனைத்து அரசாங்கங்களும் எடுத்த முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தன.

இவ்வாறான நிலையில் இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு வழங்குவதாக ஜனாதிபதி குறிப்பிடுவதை எவராலும் நம்ப முடியுமா என முன்னாள் வெளிவிவகாரத்துறை அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜி.எல்.பீரிஸ் சபையில் கேள்வியெழுப்பினார்.

பாராளுமன்றத்தில் இன்று (28) திங்கட்கிழமை இடம்பெற்ற 2023 ஆம் ஆண்டுக்கான வரவு செலவுத் திட்டத்தில் வெளிநாட்டலுவல்கள் போக்குவரத்து மற்றும் நெடுஞ்சாலைகள் மற்றும் ஊடகத்துறை ஆகியவற்றுக்கான நிதி ஒதுக்கீடுகள் தொடர்பான குழு நிலை விவாதத்தில் உரையாற்றுகையில் மேற்கண்டவாறு குறிப்பிட்டார்.

அவர் மேலும் குறிப்பிட்டதாவது

புதிய அரசியலமைப்பின் ஊடாக இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு வழங்கப்போவதாக அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. குறிப்பாக அடுத்த சுதந்திர தினத்திற்கு முன்னர் தீர்வை வழங்கப்போவதாக அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது.

கூட்டிணைந்த அடிப்படையில் அரசாங்கங்கள் ஆட்சியில் இருந்துள்ளன. மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மை பலத்தை கொண்ட அரசாங்கம் இருந்திருக்கிறது. இந்த அரசாங்கங்கள் எல்லாம் இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு பெற்றுக்கொடுக்க முயற்சிகளை மேற்கொண்டன. ஆனால் இந்த அனைத்து முயற்சிகளும் தோல்வியில் முடிவடைந்தன.

இவ்வாறான நிலையில் அடுத்த சுதந்திர தினத்திற்கு முன்னர் இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வை வழங்க முடியும் என எவராலும் நம்ப முடியுமா? உலகில் உள்ள எவரும் அரசாங்கத்தின் இந்த அறிவிப்பை கருத்தில் கொள்வார்களா,சர்வதேசத்தை ஏமாற்றும் செயற்பாடுகளே தொடர்ந்த வண்ணம் உள்ளன.

பொருளாதார மீட்சிக்கான நீண்ட கால திட்டமாக உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவை உருவாக்கப்போவதாக அரசாங்கம் கூறுகிறது. தென்னாபிரிக்காவில் உள்ளது போல உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவையா அமைக்க அவதானம் செலுத்தப்பட்டுள்ளது.

இந்த ஆணைக்குழு ஆழமான விசாரணைகளை மேற்கொண்டது. கொலை, கொடூரமான குற்றச்செயல்களை செய்தவர்கள் தொடர்பில் இந்த ஆணைக்குழு விசாரணைகளை செய்தது. இதில் குற்றச்சாட்டுக்களை ஒப்புக்கொண்டவர்களுக்கு பொது மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டது. இந்த அடிப்படையிலா உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழு ஸ்தாபிக்கப்படவுள்ளது.

சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் ஒத்துழைப்பு எதிர்வரும் ஜனவரி மாதத்திற்குள் கிடைக்கப்பெறும் என அரசாங்கம் குறிப்பிடுகிறது, ஆனால் நாணய நிதியம் மக்கள் ஆணை தொடர்பில் மூன்று சந்தர்ப்பங்களில் அறிவுறுத்தியுள்ளது.

மக்கள் ஆணை எனும்போது தேர்தல் பிரதானமானது. இவ்வாறான நிலையில் தேர்தலை நடத்தாது விட்டால் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் ஒத்துழைப்புகள் மற்றும் ஜி.எஸ்.பிளஸ் வரிச்சலுகை உட்பட சர்வதேசத்தின் ஒத்துழைப்பை கூட இழக்க நேரிடும்.

மாகாணசபைகளுக்கான தேர்தல் கடந்த மூன்று வருடங்களாக நடத்தப்படவில்லை. எந்தவொரு மாகாணசபைகளில் மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்ட உறுப்பினர்கள் இல்லை.

இதே நிலைமை உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் ஏற்பட்டால் பிரச்சனை ஏற்படும்.ஜனநாயகத்திற்கு புறம்பாக செயல்படும் போது சர்வதேசத்தின் ஒத்துழைப்பை பெற்றுக்கொள்ள முடியாது.

இலங்கையின் பொருளாதார பாதிப்பு குறித்து ஐக்கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு அவதானம்’ செலுத்தியுள்ளது. பொருளாதார பாதிப்பினால் நாட்டு மக்களின் அடிப்படை உரிமைகள் மறுக்கப்படுகின்றன என சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. கடந்த காலங்களை காட்டிலும் நாட்டில் தற்போது மனித உரிமைகள் சிதைவடைந்துள்ளன.

ஊழல் மோசடி, அரச நிதி வீண் விரயம் தற்போதைய பொருளாதார பாதிப்புக்கு பிரதான காரணம் என சர்வதேச நாணய நிதியம் சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.

ஊழல் ஒழிப்பு சட்டமூலம் இதுவரை பாராளுமன்றத்திற்கு கொண்டு வரப்படவில்லை, ஊழலற்ற அரச நிர்வாகத்தை முன்னெடுக்கவும் அரசாங்கம் கவனம் செலுத்தவில்லை. இவ்வாறான நிலையில் சர்வதேசத்தின் ஒத்துழைப்பை பெற்றுக்கொள்வது சாத்தியமற்றது என்றார்.

தமிழ் கட்சிகள் இந்திய மத்தியஸ்தத்தை கோரவேண்டும்?

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on தமிழ் கட்சிகள் இந்திய மத்தியஸ்தத்தை கோரவேண்டும்?

இந்தியாவின் முக்கியத்துவம் தொடர்பில் இதற்கு முன்னரும் பல்வேறு சந்தர்பங்களில் எழுதியிருக்கின்றேன். முள்ளிவாய்க்கால் அவலம் நமது அரசியல் புரிதல் மற்றும் அணுகுமுறைகள் தொடர்பில் பலவாறான கேள்விகளை எழுப்பியிருந்தது. இந்த பின்புலத்தில் ‘இந்தியா புலிகளை அழித்ததா’ என்னும் தலைப்பில், தமிழ் நாட்டிலிருந்து வெளிவரும் காலச்சுவடு சஞ்சிகையில் ஒரு கட்டுரையை எழுதியிருந்தேன். அந்தக் கட்டுரையில் பல அரசியல் நண்பர்கள் திருப்தியடையவில்லை. பலர் எனது நட்பையும் துண்டித்துக் கொண்டனர். இன்று காலம் 13 வருடங்களாக நகர்ந்துவிட்டது. இப்போது பலரும் புதுடில்லியுடன் எவ்வாறு நெருங்குவதென்று உரையாடிவருகின்றனர். ஒரு காலத்தில் இனிப்பாக நோக்கப்பட்ட இந்தியா என்னும் சொல், பின்னர் கசப்பானது. விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு, இந்திய படைகளுடன் மோதிய பின்னணியில்தான், அது கசப்பானது. அன்றைய சூழலில், இந்தியாவுடன் இணைந்துதான் பயணிக்க வேண்டுமென்று கூறியவர்கள் (துரோகிகளாக்கப்பட்டு) தூற்றப்பட்டனர். ஆனால் காலம் அனைத்தையும் செல்லாக்காசாக்கிவிட்டது. காலம் வலியதென்பார்கள். காலம் நமக்கு தரும் அனுபவங்களை எந்தவொரு ஏட்டறிவும் தந்துவிடப்போவதில்லை.

நான் இப்போது, இந்தியா தொடர்பில் பேசுவதற்கு ஒரு வலுவான காரணமுண்டு. அதாவது, ரணில் விக்கிரமசிங்க அரசியல் தீர்வு தொடர்பில் பேசிவருகின்றார். தமிழ் கட்சிகள் அனைத்தும் இணைந்து வந்தால் தான் பேசுவதற்கு தாயராக இருப்பதாகவும் கூறுகின்றார். தமிழ் கட்சிகளின் தலைவர்கள் வழமைபோல் சமஸ்டியை உச்சரித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். தமிழ் கட்சிகள் இவ்வாறுதான் பேசுமென்பதும் ரணில் அறியாத ஒன்றல்ல. ஏனெனில் தற்போதுள்ள தென்னிலங்கை அரசியல்வாதிகளில் ரணில் விக்கிரமசிங்களவிற்கு தமிழர்களின் பிரச்சினையை வேறு எவரும் அறியார். இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்த காலத்திலிருந்து, ஒஸ்லோ பேச்சுவார்த்தை வரையில் பயணம் செய்தவர் ரணில். எனவே ரணில் விக்கிரமசிங்க புதிதாக தெரிந்துகொள்வதற்கு எதுவுமில்லை. இவ்வாறானதொரு பின்னணியில்தான் தமிழ் கட்சிகளை பேச வருமாறு அவர் அழைக்கின்றார்.

தமிழர் அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு எளிய உண்மையுண்டு. அதாவது, தமிழர்களும் சிங்களவர்களும் உரையாடி பிரச்சினையை தீர்க்க முடியுமென்றால், தேசிய இனப்பிரச்சினையன்பது, ஒரு பழம் கதையாகியிருக்கும். அரசியல் தீர்வென்பது எப்போதோ முடிந்த காரியமாகியிருக்கும். கடந்த எழுபது வருடங்களுக்கும் மேலாக, தீர்க்க முடியாமல் இழுபட்டுக்கொண்டிருக்கும் பிரச்சினைக்கான தீர்வை, தான் அடுத்த ஆண்டுக்குள் காணப்போவதாக ரணில் விக்கிரமசிங்க கூறுகின்றார். இது தொடர்பில் எந்தவொரு கேள்வியுமில்லாமல் சமஸ்டியடிப்படையில் பேசுவோமென்று தமிழ்தேசிய கட்சிகளின் தலைவர்கள் கூறுகின்றனர். செல்வநாயகம் காலம் தொடக்கம், பிரபாகரன் காலம் வரையில், பல பேச்சுவார்த்தைகளை நாம் கண்டிருக்கின்றோம். இந்த பேச்சுவார்த்தைகளில் ஒரு பிரதான அம்சமுண்டு, அதாவது, சிங்களவர்களும் தமிழர்களும் பேசி பிரச்சினைகளை தீர்க்க முற்பட்ட அனைத்து சந்தர்பங்களும் தோல்வியடைந்திருக்கின்றது.

இந்த இடத்தில்தான் மூன்றாம் தரப்பின் தேவை உணரப்பட்டது. தமிழர் பிரச்சினையில் மூன்றாம் தரப்பினர் தலையீடு செய்த இரண்டு சந்தர்பங்களுண்டு. இதனை இரண்டு காலகட்டங்களாக பிரிக்கலாம். ஒன்று, இந்திய தலையீட்டு காலம். இரண்டு, நோர்வேயின் மத்தியஸ்த காலம். முதலாவது பிராந்தியரீதியான தலையீடாகும். இரண்டாவது மேற்குலக தலையீடாகும். ஏனெனில், நோர்வேயென்பது மேற்குலக சமாதான முன்னெடுப்புக்களுக்கான முகவர் முகமாகும். இந்த இரண்டு தலையீடுகளுக்கும் ஒரு ஒத்த இயல்புண்டு. இரண்டு தலையீடுகளுமே, தமிழர்கள் ஆயுதரீதியான பலத்துடன் இருந்த காலத்தில் இடம்பெற்ற தலையீடுகளாகும்.

அதே வேளை, ஒரு அடிப்படையான வேறுபாடுமுண்டு. அதாவது, இந்தியா முதலில் தமிழ் இயக்கங்களை ஆயுதரீதியில் பலப்படுத்தி, அதன் பின்னரே நேரடியாக தலையீடு செய்தது. ஆனால் மேற்குலகோ, ஒரு எல்லைவரைக்கும் விடுதலைப்புலிகளை, இயங்குவதற்கு அனுமதித்துவிட்டு, அதன் பின்னரே தலையீடு செய்தது. அதாவது, விடுதலைப்புலிகள் இலங்கையின் இராணுவத்திற்கு சவால்விடுக்கக் கூடிய நிலையிலிருந்த காலத்தில்தான், நோர்வேயின் தலையீடு நிகழ்ந்தது. இதில் பிறிதொரு விடயமுண்டு. அதாவது, ராஜீவ்காந்தியின் கொலைக்கு பின்னர், விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு இந்தியாவில் தடைசெய்யப்பட்டது. ஆனால் மேற்குலகத்தில் தடைசெய்யப்படவில்லை. 1990களுக்கு பின்னர், விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு ஜரோப்பிய ஜனநாயக சூழலை பயன்படுத்தியே தங்களை வளர்த்துக் கொண்டது. ஆரம்பத்தில் தமிழ் நாடுதான், விடுதலைப் புலிகளுக்கான பின்தளமாக இருந்தது. பின்னர், அது ஜரோப்பாவாக மாறியது. இந்த பின்புலத்தில் நோக்கினால், 90களுக்கு பின்னரான விடுதலைப் புலிகளின் வளர்ச்சிக்கு மேற்குலகத்தின் நெகிழ்வான அணுகுமுறையே பிரதான காரணமாகும். 1997இல், அமெரிக்கா விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தை சர்வதேச பயங்கரவாத அமைப்பாக தடைசெய்த போதிலும் கூட, 2006இல்தான், ஜரோப்பிய ஒன்றியம் புலிகளை தடைசெய்தது. கனடாவும் 2006இல்தான் தடைசெய்தது. அமெரிக்காவில் புலிகள் தடைசெய்யப்பட்ட போதிலும் கூட, அமெரிக்காவின் வெளிவிவகார கொள்கையின் கடைக்கண் பார்வைக்குள் இருக்கும் கனடாவில், விடுதலைப் புலிகள் தடைசெய்யப்படவில்லை. அமெரிக்கா எண்ணியிருந்தால், கனடாவிலும் விடுதலைப் புலிகளை ஆரம்பத்திலேயே தடைசெய்திருக்க முடியும்.

இந்த பின்னணியில் நோக்கினால், மேற்குலகம் விடுதலைப் புலிகளின் வளர்ச்சியை தடுக்க முயற்சிக்கவில்லை. மாறாக, ஒரு எல்லைவரையில் வளர்வதற்கு அனுமதித்திருந்தது. இதற்கு பிறிதொரு காரணமும் உண்டு. அதாவது, விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் கருத்தியல்ரீதியில் மேற்குலகிற்கு எதிரான நிலைப்பாடுடையதல்ல. ஒரு வேளை விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பானது, ஒரு இடதுசாரி இயக்கமாக தன்னை முன்னிறுத்தியிருந்தால், மேற்குலகம் விடுதலைப் புலிகளுக்கு இவ்வாறான சலுகையை வழங்கியிருக்காது. இந்த பின்புலத்தில் நோக்கினால், தங்களுடைய நெகிழ்வான அணுகுமுறைகளால் வளர்சியடைந்த விடுதலைப்புலிகள் இயக்கத்தை, ஜனநாயக நீரோட்டத்திற்குள் கொண்டுவருவதற்கானதொரு முயற்சியாகவே நோர்வேயின் தலையீட்டை நாம் நோக்க வேண்டும். அப்படி நோக்குவதுதான் சரியாகவும் அமையும். அதே வேளை இந்திய தலையீட்டிற்கும் நோர்வேயின் முகவர் தலையீட்டிற்கும் இடையில் ஒரு கொள்கைசார்ந்த உடன்பாடுண்டு. அதாவது, இரண்டு தலையீடுகளுமே தமிழ் மக்களுக்கான தனிநாட்டை ஆதரிக்கும், அங்கீகரிக்கும் நிலைப்பாட்டை கொண்டிருக்கவில்லை. மாறாக அதற்கு மாற்றான அரசியல் தீர்வொன்றை காண்பதற்கான தலையீடாகவே இருந்தது. பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வியடைந்ததை தொடர்ந்து, நோர்வேயின் பெறுமதி இல்லாமல் போய்விட்டது. இப்போது ரணில்-பிரபா உடன்பாடு ஒரு விடயமல்ல. ஏனெனில் பிரபாகரனும் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பும் இல்லை. ஆனால் இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்தம் இப்போதும் எப்போதும் விடயமாகவே இருக்கும். ஏன்? ஏனெனில், அது இரண்டு நாடுகளுக்கிடையிலான ஒப்பந்தம். இந்த ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில்தான், இந்தியா தொடர்ந்தும் தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்வு தொடர்பில் வலியுறுத்திவருகின்றது. அதே வேளை, தமிழர்களுக்கான அரசியல் தீர்வு தொடர்பில் பேசிவரும் ஒரேயொரு நாடும் இந்தியா மட்டும்தான்.

எனவே தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்வு தொடர்பில் பேசப்படும் ஒவ்வொரு சந்தர்பங்களிலும் இந்தியாவின் தலையீடு தவிர்க்க முடியாதது. தவிர்க்கவும் கூடாது. ஆனால் இந்த விடயத்தை சரியாக புரிந்துகொண்டு தமிழ் தேசிய கட்சிகள் செயற்படவில்லை. ரணில்-மைத்திரி ஆட்சிக்காலத்தில், சம்பந்தன்- சுமந்திரன் தரப்பு, திட்டமிட்டே இந்தியாவை தவிர்த்துக்கொண்டது. இதற்கு சொல்லப்பட்ட காரணம், இந்தியாவிடம் சென்றால் சிங்களவர்கள் கோபிப்பார்கள். இதன் காரணமாகவே, சம்பந்தன் எதிர்க்கட்சித் தலைவராக இருந்த சந்தர்பத்தில், ஒரு முறை கூட, புதுடில்லிக்கு பயணம் செய்யவில்லை. இறுதியில் அரசியல்யாப்பு முயற்சிகள் படுதோல்வியடைந்தன. இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்தத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு, இந்தியாவின் மேற்பார்வையில் விடயங்களை கையாண்டிருந்தால், இருக்கும் நிலையிலிருந்து முன்னோக்கி சென்றிருக்கலாம். முன்னர் செய்த அதே தவறையே இப்போதும் தமிழ் தேசிய கட்சிகள் என்போர் செய்கின்றனர். இங்கு கருத்தூன்றி கவனிக்க வேண்டிய விடயமொன்றுண்டு. அதாவது, சமஸ்டியடிப்படையில் பேசுவதானால் இந்தியாவின் தலையீடு நிகழாது. இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையிலிருந்து முன்னோக்கி பயணிப்பதாயின், இந்தியாவினால் தலையீடு செய்ய முடியும். இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் கலாநிதி.ஜெயசங்கர், கூட்டமைப்புடனான சந்திப்பின் போது, முன்னர் ஒரு முறை இதனை கூறியுமிருக்கின்றார்.

 

ஏன் மூன்றாம் தரப்பொன்றின் தலையீடு கட்டாயமானது. இந்தக் கட்டுரை மூன்றாம்தரப்பு என்பதால் இந்தியாவை மட்டுமே குறிப்பிடுகின்றது. இந்தியாவல்லாத எந்தவொரு நாட்டின் தலையீடும் தமிழர் விடயத்தில் சாதகமான பங்களிப்பை வழங்க முடியாது. பங்களிப்பு என்பதற்கும் சாதகமான பங்களிப்பு என்பதற்குமான வேறுபாடு கனதியானது. முன்னர் இடம்பெற்ற மூன்றாம் தரப்பின் தலையீட்டிற்கும் இப்போது இந்தக் கட்டுரையாளர் குறிப்பிடும் இந்திய தலையீட்டிற்கும் அடிப்படையான வேறுபாடுண்டு.

இந்த கட்டுரையில் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டது போன்று, முன்னர் இடம்பெற்ற இரண்டு தலையீடுகளும் தமிழர்கள் ஆயுத பலத்துடனிருந்த காலத்தில் இடம்பெற்ற தலையீடுகளாகும். அந்தத் தலையீடுகளின் போது, தமிழர்களுக்கு வலுவான குரலிருந்தது. தமிழர்களால் விடயங்களை அழுத்தி வலியுறுத்த முடிந்தது. ஆனால் இப்போதைய நிலைமை தலைகீழானது. தமிழர்கள் முற்றிலும் பலமற்றவர்களாக இருக்கும் சூழலில்தான் கொழும்புடன் பேசவேண்டியிருக்கின்றது. இந்தப் பேச்சுவார்த்தையில் சிங்கள தரப்பே எப்போதும் பலமாக இருக்கும். தமிழர்கள் விடயங்கள் கூறினாலும் அதனை செய்யவேண்டுமென்னும் நிர்பந்தம் அவர்களுக்கில்லை. அப்படியிருப்பதாக சிலர் கூறலாம். ஆனால் உண்மையான நிலைமை அப்படியல்ல. தமிழர் பிரச்சினைக்கான தீர்வை கண்டால்தான், பொருளாதார நெருக்கடியிலிருந்து மீள்வதற்கு உதவுவோமென்று எந்தவொரு நாடும் நிபந்தனைகளை முன்வைக்கவில்லை. அப்படி அவர்கள் கூறப்போவதுமில்லை. இராணுவத்தை குறைக்குமாறு நாடுகள் நிபந்தனைகளை முன்வைத்ததாக நம்மில் சிலர் கூறிக்கொண்டிருக்கும் போதுதான், பொருளாதார நெருக்கடிக் காலத்தில் கூட, பாதுகாப்பிற்கு அதிக நிதியொதுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. எனவே அரசுகளுக்கிடையிலான உறவுகளை மிகவும் எழிமையாக விளங்கிக்கொள்வது தவறானது.

பேச்சுவார்த்தைகளின் போது, ஒரு தரப்பு மிகவும் பலவீனமாக இருந்தால், ஒரு மூன்றாம்தரப்பிடமிருந்து அதிகாரத்தை கடன்பெறும் அணுகுமுறையுண்டு. இது ஒரு முரண்பாட்டு தீர்விற்கான அணுமுறையாக சொல்லப்படுகின்றது. இந்த கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் கூறுவதானாலும் கூட, பலவீனமான நிலையிலிருக்கும் தமிழர்கள், ஒரு மூன்றாம்தரப்பின் மேற்பார்வையின்றி, விடயங்களை அணுகுவது புத்திசாலித்தனமல்ல. இந்த சந்தர்பத்தில், தமிழ்கட்சிகளின் தலைவர்கள் இந்தியாவின் மத்தியஸ்தத்தை ஒருமித்து கோரவேண்டும். ஏற்கனவே இந்திய பிரதமரின் தலையீட்டை கோரி, கடிதம் அனுப்பியிருக்கும் கட்சிகள், இந்தவிடயத்தில் தடுமாற வேண்டியதில்லை. அந்தக் கடிதத்தில் கோரியது உண்மையாயின், இப்போது குறித்த ஆறு கட்சிகளும் கருத்தொருமித்து, இந்தியாவின் மத்தியஸ்தத்திற்கான அழைப்பை முன்வைக்க வேண்டும். ஆனால் மத்தியஸ்தத்தின் அடிப்படையாக இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்தமே இருக்க வேண்டும். முன்னர் சம்பந்தன்-சுமந்திரன் செய்த தவறையே மீளவும் செய்தால், செய்ய அனுமதித்தால், மீளவும் சமஸ்டியுமில்லை, தீர்வுமில்லையென்னும் நிலைமையே ஏற்படும். அப்படியொரு நிலைமைதான் தொடர்ந்தும் ஏற்பட வேண்டுமென்று, தமிழ் கட்சிகளின் தலைவர்கள் விரும்பினால், செல்வநாயகம் கூறியது போன்று தமிழர்களை கடவுள்தான் காப்பாற்ற வேண்டும். தமிழர்கள் என்பதால், ஏழை மக்கள் தொடர்பிலேயே இந்தக் கட்டுரை குறிப்பிடுகின்றது. கட்சிகளின் தலைவர்களுக்கு எந்த பிரச்சினையுமில்லை ஏனெனில், அவர்களிடம் கோடிகள் உண்டு.

13+ க்கு செல்லும்போது ஒற்றையாட்சி ஐக்கிய என்ற வசனங்களில் தொங்ககக் கூடாது – டிலான் பெரெரா

Posted on | by TELOJaffna | Leave a Comment on 13+ க்கு செல்லும்போது ஒற்றையாட்சி ஐக்கிய என்ற வசனங்களில் தொங்ககக் கூடாது – டிலான் பெரெரா

நாட்டின் தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வாக 13 பிளஸ் முறைக்கு கட்டாயம் செல்ல வேண்டும். அவ்வாறு 13 பிளஸ் திட்டத்துக்கு செல்லும்போது ஒற்றையாட்சி அல்லது ஐக்கிய இலங்கை என்ற வசனங்களில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது.

மாறாக எவ்வாறான அதிகாரப்பகிர்வு எமக்குக் கிடைக்கிறது என்பதையே இங்கு பார்க்க வேண்டும் என்று பொது ஜன பெரமுன விலிருந்து பிரிந்து சுயாதீனமாக செயற்படும் சுதந்திர மக்கள் காங்கிரசின் பிரதி நிதி பாராளுமன்ற உறுப்பினர் டிலான் பெரேரா தெரிவித்தார்.

இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வாக 13 பிளஸ் திட்டத்தின் ஊடாக தீர்வு காண்பதற்கு ஒரு சிறந்த சந்தர்ப்பம் தற்போது கிடைத்திருக்கிறது. முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்சவும் இதற்கு இணக்கம் தெரிவித்திருக்கின்றார்.

எனவே இந்த சந்தர்ப்பத்தை சரியான முறையில் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். ஆனால் இந்த நோக்கம் உண்மையானதாக இருக்கவேண்டும்.

இது வரவு செலவுத் திட்டத்திற்கு வாக்குகளை பெற்றுக் கொள்வதற்கான ஒரு அணுகுமுறையாக அமையக் கூடாது என்றும் உறுப்பினர் டிலான் பெரேரா குறிப்பிட்டார்.

பாராளுமன்றத்தில் அண்மையில் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க இனப்பிரச்சினை தீர்வு தொடர்பாக பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதற்கு சகல கட்சிகளுக்கும் அழைப்பு விடுத்திருந்தார்.

இது தொடர்பில் வினவியபோதே பாராளுமன்ற உறுப்பினர் டிலான் பெரேரா இந்த விடயத்தை சுட்டிக்காட்டினார்.

டிலான் பெரெரா இது தொடர்பில் மேலும் குறிப்பிடுகையில்

தற்போது தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண்பதற்கு ஒரு சிறந்த சந்தர்ப்பம் கிடைத்திருக்கின்றது. ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க அண்மையில் பாராளுமன்றத்தில் இது தொடர்பாக பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதற்கு சகல கட்சிகளுக்கும் அழைப்பு விடுத்திருந்தார். இது ஒரு சிறந்ததொரு யோசனையாக காணப்படுகிறது.

ஆனால் இது உண்மையில் நேர்மையானதாக இருக்க வேண்டும். ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க வரவு செலவுத் திட்டத்திற்கு கூட்டமைப்பின் வாக்குகளை பெற்றுக்கொள்வதற்காக இப்படி ஒரு அனுகுமுறையை முன்னெடுக்கக் கூடாது.

மாறாக உண்மையிலேயே பிரச்சினையை தீர்ப்பதற்கான முயற்சி இதனூடாக இடம்பெறவேண்டும். ஆனால் எப்படியோ இந்த இடத்தில் 13 பிளஸ் திட்டத்திற்கு முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ இணக்கம் தெரிவித்தார்.

அப்படியானால் தற்போது 13 பிளஸ் ஊடாக இந்த பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண்பதற்கு ஒரு சிறந்த சந்தர்ப்பம் கிடைத்திருக்கிறது. அந்த சந்தர்ப்பத்தை சரியான முறையில் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

எனவே 13 பிளஸ் என்ற அடிப்படையில் அதிகாரப் பகிர்வை நோக்கி செல்லும்போது ஒற்றையாட்சி ஐக்கிய இலங்கை என்று வசனங்களில் தொங்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது ஒற்றையாட்சி என்பதில் தென்னிலங்கை தொங்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது. அதே போன்று ஐக்கியம் என்ற வசனத்தில் வடக்கு கிழக்கு தொங்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது.

மாறாக எவ்வாறான ஒரு அதிகார பகிர்வு எமக்குக் கிடைக்கிறது என்பது தொடர்பாகவே இங்கு சென்று பார்க்க வேண்டும்.

ஆனால் ஒற்றையாட்சி என்ற தொங்கினால் 13 பிளஸ் என்ற திட்டத்திற்கு செல்ல முடியாது.

எனவே இங்கு ஏதோ ஒரு முறை யிலான ஒரு அணுகுமுறைக்கு அல்லது ஒரு திட்டத்துக்கு அனைவரும் செல்ல வேண்டும்.

அதேபோன்று 13 பிளஸ் எனும் போது அதில் ஒரு புதிய விடயத்தை இணைத்துக் கொள்ளலாம்.13 ஆம் திருத்தம் என்பது தற்போது அரசியலமைப்பில் காணப்படுகின்றது.

எனவே 13 பிளஸ் எனும் போது அதில் ஒரு புதிய விடயம் இணையவேண்டும். அந்த புதிய விடயமாக செனட் சபையை இணைத்துக்கொள்ள முடியும் என நான் கருதுகிறேன்.

அதாவது தற்போது இருக்கின்ற பாராளுமன்றத்துக்கு மேலதிகமாக மேலும் ஒரு சபையை உருவாக்கி அதில் மாகாண சபைகளின் உறுப்பினர்களை கொண்ட பிரதிநிதிகள் அங்கத்துவம் பெற முடியும்.

இதனூடாக மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண முடியும். மக்களின் உரிமைகளை பாதுகாக்க முடியும்.

எனவே 13ஆம் திருத்தத்தின் ஊடாக செனட் சபையையும் இணைத்துக்கொள்ள முடியும் என்பதே எனது நிலைப்பாடு அமைந்திருக்கின்றது என்றார்.

இதனிடையே ஜனாதிபதியுடனான அழைப்பு மற்றும் அதிகாரப் பகிர்வு தொடர்பில் கருத்து வெளியிட்டிருக்கின்ற சுதந்திர மக்கள் காங்கிரஸின் தலைவர் டலஸ் அழகப்பெரும பேச்சுவார்த்தைகளில் பங்கேற்க தயாராக இருப்பதாகவும் ஒற்றையாட்சியின் கீழ் அதிகார பகிர்வுக்கு ஒத்துழைப்பதாகவும் அறிவித்துள்ளார். Continue reading →